حسین جمشیدی- شهروند| ووشوی ایران در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته و حالا در بازی‌های آسیایی به‌عنوان یکی از رشته‌های پرامید در کاروان ایران به حساب می‌آید. ووشوکاران ایران در سطح جهانی نیز درخشش خوبی داشتند تا جایی که نایب قهرمانی جهان را برای خود به نوعی تثبيت کرده‌اند اما رئیس این فدراسیون معتقد است تا رسیدن به چین که پتانسیل بالایی در این رشته دارد، راه زیادی باقی مانده است. گفت‌وگوی «شهروند» با مهدی علی‌نژاد که اخیرا برای سومین دوره مدیریت متوالی در فدراسیون ووشو کاندیداتوری‌اش را اعلام کرده، می‌خوانید:
برخلاف خیلی از رؤسای فدراسیون‌ها که با اطلاع از شرایط در روز پایانی مهلت ثبت‌نام برای انتخابات اقدام می‌کنند، شما در همان نخستین روز این کار را انجام دادید؟
من هیچ‌گاه به این موضوعات فکر نمی‌کنم که بخواهم منتظر باشم و رقیبانم را ببینم و سپس وارد عرصه رقابت شوم. متاسفانه به جز من تا به امروز هیچ فرد دیگری کاندیدا نشده که فضای رقابتی را از بین می‌برد. علاقه‌مند هستم که دوستان دیگر که نگاه‌های متفاوتی دارند، وارد عرصه رقابت شوند تا خودم نیز محکی بخورم و نظر مجمع نسبت به من مشخص شود. آن چیزی كه در این فضا خوب به نظر نمی‌رسد، تخریب است نه این‌که کسی برای رقابت انتخاباتی کاندیدا شود.
قبلا گفته بودید که برای حضور در انتخابات شک و شبهه دارید اما تصمیم گرفتید که به راهتان ادامه دهید؟
من در 2 دوره ریاست فدراسیون ووشو را برعهده داشتم اما برای حضور در دوره سوم تردیدهایی برایم وجود داشت. نگرانی‌های خود را با برخی از اعضای مجمع مطرح کردم و همه آنها بدون استثنا اصرار داشتند که به کارم ادامه دهم. اهالی ووشو چون معتقد بودند شاید عدم حضور من به این رشته آسیب برساند، مجبور شدم که بار دیگر برای نام‌نویسی اقدام کنم.
در دوره قبلی وزارت ورزش صحبت‌هايی از برکناری شما نیز شنیده می‌شد؟
بله، متأسفانه چنین فضایی از بین سال 90 تا 92 وجود داشت که فشارهای زیادی روی من و ووشو آوردند و می‌خواستند برکنارم کنند که به‌هرحال یا زورشان نرسید یا موفقیت‌های ووشو مانع آنها شد. مدیران قبلی وزارتخانه بی‌دلیل به دنبال تغییرات بودند و اگر فضای جامعه و همچنین ورزش تغییر نمی‌کرد، قطعا این‌بار ثبت‌نام نمی‌کردم. با فشارهایی که در آن 2سال روی ما آوردند، باعث شدند ووشو نیز آسیب ببیند، اگرچه من هیچ‌گاه نگذاشتم این قضیه به بیرون درز کند.
به کارنامه 8ساله خودتان در فدراسیون ووشو نمره قبولی می‌دهید؟
شاید برخی بگویند که از خودم تعریف کردم اما آمار و ارقام نشان می‌دهد که فدراسیون در 8سال گذشته نمره قبولی گرفته است. ما در این سال‌ها 3 برابر تمام ادوار گذشته مدال کسب کردیم، همچنین جمعیت ووشو 5/2 برابر شده است. نتیجه‌اش هم این بوده که در 2 دوره بازی‌های آسیایی اخیر یکی از رشته‌های پر امید و مدال‌آور بوده‌ایم.
چند دوره‌ای است که تیم ووشوی ایران به نایب قهرمانی جهان رسیده، چه زمانی قول قهرمانی می‌دهید؟
واقعا اگر بخواهیم چین را پشت سر بگذاریم، نیاز به یک حمایت همه‌جانبه داریم که از خارج از ووشو نیز به ما کمک کنند. در چین حاکمیت کشور پشت رشته ووشو است زیرا آنها بنیان‌گذار این رشته بوده‌اند و ووشو قدمتی 5، 6هزار ساله در این کشور دارد. درحال حاضر فقط 160میلیون ووشوکار در کشورشان دارند که 2 برابر جمعیت کشور ماست. این‌که بخواهیم با شرایط فعلی خودمان را با چین مقایسه کنیم، غیرواقع‌بینانه است. من نمی‌توانم انتظار داشته باشم که وزارت ورزش سایر رشته‌ها را رها کند و به ووشو برسد. با این وجود دیدیم که بارها ووشوکاران ایرانی در میادین مختلف چینی‌ها را شکست داده‌اند.
حمایت‌ها از ووشو شاید با المپیکی شدن این رشته بیشتر شود. چقدر به این اتفاق امیدوارید؟
قطعا المپیکی نبودن ووشو در حمایت‌ها تأثیرگذار است. البته من خیلی امیدوارم که در سال 2017 که برای المپیک 2024 تصمیم‌گیری می‌شود ووشو به رشته‌های المپیکی اضافه شود. نگاه فعلی کمیته بین‌المللی المپیک طوری است که قصد دارد به رشته‌های المپیکی بیفزاید و از تعداد آیتم‌های برخی دیگر از رشته‌های پرمدال کم کند. مطمئن باشید اگر روزی ووشو المپیکی شود، در همان اولین حضور یک رشته، به رشته‌های مدال‌آور ایران اضافه خواهد شد و در کل برای ورزش ایران یک موفقیت محسوب می‌شود.
به‌عنوان سوال آخر، در مقایسه ووشو با سایر رشته‌های رزمی، این رشته را در چه سطحی می‌بینید؟
نمی‌خواهم قاطعانه بگویم ووشو به تنهایی موفق‌ترین رشته رزمی است اما اگر کمی عادلانه نگاه کنیم موفقیت‌های بیشتری از سایر رشته‌ها کسب کرده است. البته تکواندو نیز تقریبا با ووشو در یک سطح است و موفقیت‌های خوبی به دست می‌آورد. اگر رقابت‌های جهانی مدنظر قرار گیرد، ما نه‌تنها در میان رشته‌های رزمی بلکه در کل رشته‌هایی که در ایران داریم، یکی از موفق‌ترین‌ها هستیم.