ریما محمدزاده| برنامه تب تاب که قرار بود با اجرای بنیامین بهادری به آنتن شبکه سه بیاید، با حضور باربد بابایی یک ماه است که پخش می‌شود. این برنامه از همان اول سعی کرد تفاوت‌هایش را به رخ بکشد. برای همین هم به سبک تاک شوهای اخیرِ تلویزیون سراغ چهره‌ای برای اجرا رفت که فقط چهره است، نه مجری. تولیدکنندگان این برنامه اما درنهایت روی گزینه اجرا به توافق نرسیدند و صحبت از محسن کیایی به میان آمد. این بار هم اما کار به جایی نرسید و قرعه به نام باربد بابایی افتاد. او حالا سه‌شنبه‌ها با «تب تاب» میهمان خانه‌ها می‌شود. در ادامه چند دلیل آورده‌ایم که نشان می‌دهد این تاک شو انتظارات را برآورده نکرده و تنها به «دکور متفاوت» بسنده کرده است. درواقع، فرم این برنامه به محتوای آن می‌چربد. یعنی آن‌قدر درگیر اجرای قرارهای دکوری و فرمیِ خود هستند که دیگر به محتوا کاری ندارند.
هیجان و تفاوت که فقط به دکور نیست
همه چیزِ «تب تاب» در دکورش خلاصه می‌شود. دکوری که بعضی‌ها معتقدند با هزینه‌ای هنگفت تهیه شده و برخی‌های دیگر می‌گویند با کمترین هزینه و به دست جوانان خلاق ایران طراحی شده. دكور برنامه به شکلی است که مجری و میهمان به وسیله یک نردبان به صفحه‌ای معلق وارد میشوند و نردبان هم جدا می‌شود. یعنی آنها راه برگشتی ندارند! این دکور معلق چند تکان اساسی هم وسط گفت‌وگو می‌خورد. به‌طوری که عامدانه و با اعلام مجری، زمین اجرا مدام بالاوپایین می‌شود. آنها (مجری و میهمان) در ارتفاع پنج متری قرار گرفته‌اند و راهی به زمین ندارند! محیطی که در آن نشسته‌اند مدام درحال نوسان است. دکور را پیمان قانع، طراح دكور برنامههایی مثل ماه عسل طراحی كرده. تولیدکنندگان «تب تاب» معتقدند که «این دكور به نوعی تعبیری از دنیای مجازی و قضاوت‌های كاربران است.» نوسان‌های صفحه معلقِ اجرا اما تصنعی و بی‌مورد است. مخاطب به سختی می‌تواند باور کند که باعث و بانیِ بالاوپایین آمدنِ مجری یا میهمان رأیی است که با گوشی‌اش ثبت کرده! این دکور، حواس مجری را مدام پرت می‌کند. مجری تسلط خود برای پرسیدن سوال‌های از پیش طراحی شده‌اش را هم از دست می‌دهد!
باربدجان! این‌جا چرا آخه؟
مجری این برنامه پس از کش و قوس‌های فراوان باربد بابایی شد. اما واقعیت آن است که باربد مجری آرامی است و به درد چنین برنامههایی نمی‌خورد. وقتی او روی صندلی قرمز «تب تاب» می‌نشیند، فقط با توجه به برگه در دستش و گوشی در گوشش پیش می‌رود! دست‌های بابایی خالی است. او در حوزه‌هایی که میهمانانش در آنها مشغول‌اند، بی‌تجربه است. این‌طور بگویم بهتر است: بابابی مجری حوزه تخصصی موسیقی است و اینجورجاها کم می‌آورد. او هر کجا که باشد، خواننده‌ای به نام مهدی یغمایی را دعوت می‌کند. این مسأله دست‌های خالی او را نشان می‌دهد. بابایی خاطره خوب اجرای شب کوک در شبکه نسیم را در ذهن مخاطبان ساخته، اما با تب تاب به هیچ وجه نتوانسته گام موفقی در زمینه اجرا بردارد. او یک مجری تخصصی است. بابایی در این برنامه مصاحبه نمی‌کند! او صرفا سوال‌هایی که از قبل برایش تهیه کرده‌اند را می‌پرسد و تمام. بین سوال‌ها هم این جمله را تکرار می‌کند که «کد دستوری را شماره گیری کنید».
دَم از کدوم تعامل می‌زنین؟!
«تعاملی بودن این برنامه و حضور پررنگ مخاطبان و نظر‌های آنان از نکات قابل توجه است؛ چراکه دکور این برنامه براساس رأی مردم تغییر می‌کند تا میزبان، میهمان و مخاطب را به تب و تاب بیندازد.» این گفته تولیدکنندگان «تب تاب» است. آنها می‌گویند كل جریان دریافت آرا و تأثیرشان روی دكور برنامه، به صورت رايانه‌ای انجام می‌شود و نقشی در آن ندارند. آنها به این شکل می‌خواهند بگویند که به مخاطب اهمیت می‌دهند. اما‌درصد رأی‌ها آن‌طور که گفته می‌شود به دید مخاطب‌ها نمی‌رسد. اصلا معلوم نیست که دکور با چه سنسوری به رأی‌های مخاطبان وصل است! برای نمونه می‌توان به تجربه حضور روح الله مومن نسب، کارشناس فضای مجازی در «تب تاب» اشاره کرد. او در ابتدای برنامه مدام به سمت پایین سقوط کرد و بعد از مدتی که صحبت‌هایش به خانواده و چارچوب آن رسید، اوج گرفت! بعد هم مجری برنامه با این جمله کلیشه‌ای وسط آمد که «مردم حرف‌های شما را دوست داشتند؛ دقیقا همین‌جا که از بنیان خانواده حرف زدید، رأی‌هایتان بالا رفت». تب‌و‌تابِ حقیقی‌ام آرزوست!