سیدرضا رئیس‌کرمی معاون «بهداشت، درمان و توانبخشی» جمعیت هلال احمر
صبح برای هرکدام از ما با دغدغه‌های فراوانی آغاز می‌شود. از دغدغه‌های خانوادگی و شخصی گرفته تا دغدغه‌های سیاسی، اجتماعی و ملی. دغدغه‌های اصلی من در طول همه این روزها مربوط به جریان مذاکرات هسته‌ای است. همه امیدواریم نتیجه مذاکرات به خیر مردم و نظام باشد. دغدغه دیگری که ذهن مرا به خود مشغول کرده است مربوط به وزارتخانه‌ای است که حدود 16 ماه وزیر نداشت و با سرپرست‌های مختلف اداره شد. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری وزارتخانه بسیار مهمی است، چند‌میلیون دانشجوی ما تحت پوشش این وزارتخانه هستند و تحصیلات و کار آنها با این وزارتخانه ارتباط تنگاتنگی دارد. این وزارتخانه استیضاح وزیر خود را شاهد بود. امیدوار بودم مجلس شورای اسلامی به خیر و صلاح دانشجویان کشور عمل کند. این حوزه بسیار مهم باید با آرامش تمام به فعالیت‌های خود بپردازد.
در این میان دغدغه‌های دیگری هم وجود دارد. دغدغه‌ای که چندی است به مهم‌ترین دغدغه من و همکارانم در جمعیت هلال‌احمر تبدیل شده است؛ یعنی بهداشت، درمان و توانبخشی! معتقدم مجموعه این سه واژه مفهوم سلامت را در بر می‌گیرد. ما در حوزه توانبخشی با افراد بسیار مظلومی سر وکار داریم که اخیرا با نام توانخواه از آنها یاد می‌شود.چندی‌پیش کار عزیزان سرویس «طرح نو» روزنامه شهروند را در مورد این قشر، شاهد بودیم اما امیدوارم روزنامه شهروند ورود بیشتری به این حوزه داشته باشد. ما هنوز در حوزه درمان حرف‌های زیادی داریم که در صورت نیاز می‌توان با روزنامه شهروند در میان گذاشت. لازم است دغدغه‌های درمانی توانخواهان، مورد توجه قرار گیرد. توانخواهانی که نیاز به دست و پای مصنوعی دارند و تحت پوشش هیچ نوع بیمه‌ای نیستند. مایحتاج آنها با هزینه‌های بسیار بالا از خارج کشور وارد می‌شود. دغدغه اصلی ما در هلال‌احمر آن است که بروز اتفاقاتی که باعث معلولیت می‌شود را به حداقل برسانیم. بسیاری از سوانحی که موجب بروز چنین اتفاقاتی می‌شوند، قابل پیش‌بینی هستند. بسیاری از این اتفاقات حاصل قطع اندام به دنبال بیماری وحشتناک دیابت است که اگر به موقع درباره این معضلات اقدام شود، می‌توان جلوی قطع عضو را گرفت. دغدغه ما رسیدن به چنین هدفی است. فرهنگسازی، آموزش و ورود بیشتر مراکز مرتبط به سلامت به این بیماری‌ها می‌تواند مسیر را برای رسیدن به هدف بالا هموارتر کند. سوانح و حوادث یکی از معضلاتی است که هر ساله بسیاری از هموطنان ما را از بین می‌برد.
غیر از حواث غیرمترقبه‌ای که به لحاظ منابع انسانی ضرر سنگینی را به پیکره اجتماع وارد می‌کنند، هرروزه سوانح رانندگی و اتفاقاتی از این دست باعث مرگ‌ومیر بسیاری از هموطنان می‌شود. می‌توان با آموزش مردم و اصلاح ساختارها (مثل بهبود وضع جاده‌ها و ...) از بروز چنین حوادثی پیشگیری کرد. وقتی می‌بینید یک جوان کشورمان به خاطر قطع عضو مجبور است از اندام مصنوعی استفاده کند طبیعتا صحنه لذت بخشی را شاهد نیستید. این جوان در بازه سنی که باید بالاترین‌درصد بهره‌وری و بازدهی را برای تولید نیازهای مردم کشورش داشته باشد با بروز این اتفاقات مجبور می‌شود مصرف‌کننده اعضای مصنوعی که از خارج وارد می‌شود، باشد. بعد از این اتفاق جوان به مراکز درمانی مراجعه می‌کند اما به علت پوشش نامناسب بیمه‌ای دغدغه‌های فراوانی بر مشکلات جسمی‌اش افزوده می‌شود. دولت با طرح تحول سلامت که ورود به موقع و مناسبی در مورد بحث درمان داشته بسیاری از دغدغه‌های ما را کاهش داده است. اما در مورد توانبخشی از سوی سازمان‌های مختلف هیچ‌گونه ورودی برای حل مشکلات اقتصادی توان‌یابان ندیده‌ایم. یکی از تأسفات سازمان هلال‌احمر دقیقا همین ماجراست. البته موضوع توانبخشی و بحث توان‌یابان موضوع بسیار مفصلی است که می‌شود در مورد آن کارهای ریشه‌ای و جدی انجام داد.