پل پیروزی | جابر حسینزاده| معروف است که پس از اتمام عملیات اجرایی پل ورسک، به مهندسان خارجی دستور داده شد بروند زیر آن بخوابند تا قطار بیاید و رد بشود. یکی از مهندسان پررو و زباندرازِ اتریشی در برابر دستور مقاومت کرد و گفت: «مگه قراره هر کی هر چیزی میسازه بره زیرش بخوابه؟ یهو اسممون هم عوض کنین دیگه!» مچ پای چپ مهندس مذکور سه روز بعد توی دهان یک کفتار، چند کیلومتر دورتر از محل پروژه پیدا شد. قبل از آنکه متفقین ایران را اشغال کنند، دستور مینگذاری پل ورسک و چند پل دیگر داده شد، اما هیچگاه فرصت انفجارشان ایجاد نشد و آقایان اراذل نهتنها با تجهیزات و لشکرشان رسیدند تا تهران، بلکه مدتها از جنوب برای استالین هم ادوات نظامی فرستادند تا جلوی آلمانها بایستد. با توجه به خدمات شایان پل، با نظر وینستون چرچیل اسم پل را گذاشتند پل پیروزی. کلا چرچیل راه میرفت توی آسیا و آفریقا و اروپا و اسم اماکن و محلهها و عوارض طبیعی را میگذاشت پیروزی. بسیاری از کارشناسان و مورخان معتقدند اگر این پل بهموقع تخریب شده بود، چهبسا نازیها برنده جنگ جهانی دوم میشدند. معروف است که هیتلر طی نامهای از پادشاه ایران خواسته بود پل ورسک و هر چه پل که خود آلمانیها ساخته بودند را منفجر کند تا پس از سقوط شوروی، عمو هیتلر بیاید بهترش را برای ایران بسازد، ولی رضاشاه در جواب گفته بود ما عضو کنوانسیون ژنو هستیم و اعلام بیطرفی کردهایم و هیچکس جرأت چپ نگاه کردن به ما را ندارد، خیالت تخت. اما تاریخ نشان داد که برخلاف تصور پادشاه، ایران عضو کنوانسیون ژنو هم نبود.