ویدیویی چند روز گذشته بارها و بارها دست‌به‌دست شده که در آن مرد جوانی با موهای رنگ‌شده، کلاه آفتابی و عینک در خودروی گرانقیمتش، دو پسربچه بلوچ را نشانده و می‌گوید آنها از این به بعد تحت حمایت او هستند. او رودرروی دوربین و با خنده دو تراول به آنها می‌دهد و بچه‌ها حیران به دوربین نگاه می‌کنند و بعد ۹۰۰‌هزار تایی شدن اینستاگرامش را در یک فیلمبرداری حرفه‌ای و نمایشی جشن می‌گیرد. پدیده‌ای که در چند روز گذشته بارها و بارها در مذمتش نوشته شده و بچه‌هایی که حالا معلوم نیست کجا هستند و قرار است چه حمایتی از آنها توسط این فرد انجام گیرد. پیش از این هم اما فقر ابزار تبلیغات عده‌ای از افراد مشهور شده بود. افرادی که اغلب به واسطه فضای مجازی اسم و رسمی برای خودشان جمع کرده بودند که نمونه‌هایش هم کم نیست.‌ سال گذشته امیر تقوی، ویدیویی از پسربچه افغانستانی به نام میرخان منتشر کرد. پسربچه‌ای که از جنوب شهر برای جمع‌کردن آشغال‌ها به شمال شهر می‌آمد، معنی آرزو را نمی‌دانست و فقط می‌خواست کار کند. مادرش افغانستان بود و او آواره در خیابان‌های تهران. آن ویدیو هم جنجال‌های بسیاری به پا کرد و منتقدان به نشان دادن تصویر پسربچه‌ به صورت کامل و نگاه از بالا به او نقدهای بسیاری وارد دانستند و این موضوع ادامه‌دار شد.
نمونه دیگر هم ویدیوهای امیرحسین مرادیان، پسر سفیر دانمارک است. کسی که به خاطر فیلم‌های عروسی گرانقیمتش همچنان نقل محافل است. او پیش از این در صفحه اینستاگرامش تصاویر بسیاری از کودکان روستاهایی در بلوچستان و کمک به آنها منتشر کرده بود که نقدهای بسیاری به دنبال داشت و بسیاری این حرکت او را نشانه‌ای از ریا و تبلیغ به وسیله فقر دیگران دانسته بودند. او درنهایت در یکی از پست‌های اینستاگرامش و در واکنش به این اتفاق نوشت: «من ریاکارترین آدم دنیام، اگر بدونم با این ریا، دل امثال این بچه‌ها شاد می‌شه.» بچه‌ها حتی به برنامه ماه‌عسل در ماه رمضان هم آمدند و حضورشان در آن برنامه هم بی‌واکنش نبود، تا جایی که مرادیان در پست دیگری در اینستاگرام نوشت: «بعضی وقت‌ها تصمیماتی گرفته می‌شه که نیت بدی پشتش نیست، اما اثراتی با خودش به دنبال داره که شاید جبرانش سخت باشه. شاید بهتر بود پای بچه‌ها به این قصه باز نمی‌شد. از وقتی بچه‌ها برای ماه عسل به تهران اومدن همه ما نگران یک موضوع بودیم که بعد از برگشتن بچه‌ها چه حالی پیدا می‌کنن. الان در تاریکی نشستم و به یاد بچه‌ها که در تاریکی کپرهاشون به این دو روز رویایی فکر می‌کنن، می‌نویسم.» فضای مجازی حالا چنان مجالی به عده‌ای داده که بتوانند با استفاده از فقر دیگران برای خودشان اسباب شهرت و معروفیت جمع کرده و برخی از آنها هم دست به دامان کسب پول از این آشفته‌بازار شوند. موارد بالا، مشتی نمونه خروار بود.