| شهره مجمع |
می‌روم فروشگاه خرید می‌بینم از من مصرف‌کننده مالیات بر ارزش افزوده گرفته می‌شود. در حقیقت به من تحمیل می‌شود و تولید‌کننده مالیاتی را که دولت از او می‌گیرد بر من مشتری تحمیل می‌کند و از من بازپس می‌گیرد. مالیات بر درآمد نیز باید پرداخت کنم. عوارض شهرداری را اگر نوعی مالیات شهری معنی کنیم یک مالیات دیگر است که از منِ شهروند دریافت می‌کنند تا خدمات شهری بهتری ارایه کنند. بیمه درمانی هم نوعی مالیات است که از من بیمار برای خدمات درمانی بهتر دریافت می‌کنند. سر برج هم از فیش حقوقی‌ام مالیات کسر می‌شود. خلاصه، قبض تلفن، برق، برگه جریمه پلیس و... هرچه را در نظر بگیرید به نوعی واژه مالیات در آن درج شده است. اما من با مالیات بر ارزش افزوده‌ای که روی کالا درج می‌شود و کاهش قدرت خریدم رضایتمندی ندارم. از حداقل خدمات شهری مثل نظافت شهری همچنان ناراضی‌ام. بیمه هستم اما از درمان دولتی رضایت ندارم. همه نهادها از مالیاتِ منِ شهروند درآمد کسب می‌کنند اما سطح رفاه زندگی من بالا نیست.
در روزنامه خواندم نشریه اکونومیست فهرستی از 26 کشور با بیشترین میزان مالیات به‌عنوان درصدی از تولید ناخالص ملی تهیه کرده است. در صدر این فهرست کشور دانمارک قرار دارد که مالیات در این کشور 48.1درصد از تولید ناخالص ملی این کشور را تشکیل می‌دهد.
در رده دوم فهرست، سوئد با 44.5درصد قرار دارد و فرانسه با 44.2درصد در رده سوم است. آلمان بزرگترین اقتصاد اتحادیه اروپا به شمار می‌رود که درآمد مالیاتی 37.1درصد تولید ناخالص ملی این کشور را تشکیل می‌دهد.
در رده پانزدهم جدول انگلیس با 35.5درصد قرار دارد. آخرین و بیست‌وششمین کشور نیز سوییس است که مالیات 28.5درصد تولید ناخالص ملی آن را تشکیل می‌دهد.
در هفته‌های گذشته نیز گزارشی از لگاتوم خواندم که شاخص رفاه کشورهای مختلف را منتشر کرده بود.
در این لیست کشور نروژ به لحاظ شاخص رفاه اول و در رده‌های بعدی به ترتیب کشورهای سوئیس، نیوزیلند، دانمارک، کانادا، سوئد، استرالیا، فنلاند، هلند و آمریکا قرار دارند. در این شاخص رتبه کشورهای آلمان 14، اتریش 15، بلژیک 17، فرانسه 21 و ایتالیا 37 است. رتبه ایران هم 114است!
این دو آمار را با هم مقایسه کردم و به جدول ذیل رسیدم:
درحقیقت هر کشور توسعه‌یافته‌ای که سهم درآمدش از مالیات بیشتر باشد شاخص رفاه بالاتری دارد.
یعنی شاخص رفاه طوری برای آن کشورها تعریف شده که از مالیات دریافتی بهترین خدمات هم ارایه کنند. اما آیا دولتمردان، قانون‌گذاران، تولیدکنندگان و... کشورم از مالیاتی که از من شهروند و هموطن و مصرف‌کننده دریافت می‌کنند، خدمات و رفاه نسبی و حداقلی که رضایتم را جلب کند یا به عبارت دیگر شاخص رفاه کشورم را ارتقا دهد تأمین می‌کنند؟
