شهروند| برای آنهایی که فکر می‌کنند زنان هر روز باید بیشتر خانه‌نشین شوند، خبرهای خوبی هست؛ «دفتر موسیقی دیگر اجازه بازخوانی آهنگ‌های قدیمی را نمی‌دهد مگر قطعاتی که قبلا مجوز اجرایشان صادر شده باشد.» با این حساب همین تعداد کنسرتی هم که زنان برای زنان اجرا می‌کردند، دیگر اجرا نمی‌کنند؛ چون تولید قطعه جدید هزینه دارد و اگر کسی آن‌قدر پولدار باشد که بدون توجه به بازگشت پول، قطعه تولید کند، در جامعه‌ای که صدای زنان حرام است، اصلا جایی برای انتشار آن نیست جز اجرای زنده کنسرت. بهاره میرزاآقا، خواننده موسیقی سنتی و پاپ که همزمان پیانو هم می‌نوازد، همین درددل‌ها را دارد و برای آینده موسیقایی خود نگران است: «تصور کنید که برای هر قطعه حداقل باید 10، 15‌میلیون تومان خرج کنید، اما بعد فضایی برای تبلیغ در مورد آن یا انتشارش در اختیار ندارید و باید تا گرفتن نوبت اجرا برای خواندنش در کنسرت منتظر بمانید. پس وقتی این هزینه برنمی‌گردد، انجام دادنش از نظر اقتصادی درست نیست. گزینه بعدی خواندن قطعات نوستالژیک است که پیشتر توسط خواننده دیگری اجرا شده است. در این زمینه هم، شما با هر کیفیتی که بازخوانی را انجام دهید، باز با خواننده اولیه مقایسه می‌شوید و بسیار خواهید شنید که خواننده اولیه آن تصنیف یا ترانه را بسیار بهتر از شمای نوعی اجرا کرده و شما آن اثر را که کاری ماندگار بوده است، تکرار کرده‌اید.» آنها برای کنسرت خود چند قطعه را به شورای شعر دفتر موسیقی برده‌اند، اما گفته‌اند شورا دیگر مجوز بازخوانی نمی‌دهد. «من آن‌قدر بلاتکلیفم و آن‌قدر فکر و خیال در سرم هست که نمی‌دانم باید چه کار کنم.»