شهروند| نشستهای سومین روز جشنواره نیز با حواشی کم و زیاد برگزار شد. در این بین مهمتر از همه لاتاری بود که گفته میشد ممکن است مهدویان با برخوردهای سفت و سختی مواجه شود؛ اما جلسه به هر نحوی کنترل شد تا جشنواره تحتالشعاع حواشی این جلسه قرار نگیرد.
در نشست پرسش و پاسخ فیلم لاتاری، برخی از خبرنگاران نسبت به نگاه این فیلم و مواضع سیاسی تهیهکننده آن موضع گرفتند که با پاسخهای او روبهرو شد. مهدویان درباره لاتاری و شباهتش با قیصر؛ در پاسخی که نشان میداد هنوز تفاوت میان فیلم قیصر با فیلمهای دم دستی جریان جاهلی را با آن شعارهای لاتاریمانندشان نمیشناسد، گفت: من فکر میکردم شخصیتها، بهخصوص موسی ناقص باقی میماند و داستان ناتمام میشد؛ برای همین در پایان همه چیز بسته میشود اما اینکه شبیه داستانهای قدیمیتر شده، باید بگویم ای کاش رفتارهای ما شبیه گذشته و 40سال پیش بود. ما در خیلی مسائل عقبگرد کردهایم. فکر میکنم ایرادی ندارد اگر لاتاری فیلمهای جاهلی دوره فیلمفارسی را به یاد شما میاندازد. کارگردان لاتاری همچنین درباره ترویج انتقامجویی در این فیلم نیز گفت: به هر حال این فیلم است و وقتی قانون کارآمد نیست، رفتار فراقانونی پیش میآید و در هر جامعهای ممکن است رخ دهد. لاتاری فیلم و یک هشدار است که شاید یکجور حادثه پیش بیاید و در کشور هم شاهد این اتفاقات هستیم.
در ادامه این نشست یکی از خبرنگاران در مورد تصویر خشنی که لاتاری از مردم ایران به دنیا نشان میدهد، ابراز نگرانی کرد و مهدویان هم در پاسخ به این پرسش گفت: اساسا همین نگاه سانسور را به وجود میآورد. این فیلم برای ساختهشدن پنج ماه پشت درهای شورای پروانه ساخت ماند و این نگاه به نظرم غلط است. قهرمانان در همه ژانرهای سینما کار غیرمتعارف میکنند که میتوان به عنوان مثال به حاج کاظم آژانس شیشهای اشاره کرد که رفتاری غیرمتعارف انجام میدهد. اشکال از همین جا شروع میشود که ما کاراکترها را نماد اشخاص واقعی میپنداریم در صورتی که اینطور نیست. همیشه میگوییم یعنی مردهای ما، مأموران ما و... اینطور هستند؟ باید اجازه داد شخصیتها شکل بگیرند. سنجیدنها سینمای ما را عقیم کرده... این نگرانیها باعث چیدهشدن سر و دم فیلمها شده. در فیلمهای مختلف قهرمانان فیلمهای تاریخی هر کاری میکنند و وضعیتی را که در زندگی عادی تجربه نمیشود، تجربه میکنند؛ فیلمهای دیگر هم همینطور است، مثلا فیلمهای ابراهیم حاتمیکیا... نمیتوانیم تصور کنیم کسی شب عید عدهای را گروگان میگیرد که دوستش برای درمان به خارج از کشور برود؟
در نشست خبری فیلم سینمایی چهارراه استانبول نیز مصطفی کیایی اعلام کرد مثل تمامی ایرانیان پس از حادثه پلاسکو جوگیر شد و میخواست درباره این حادثه فیلمی را جلوی دوربین ببرد. او همچنین عقیده دارد اگر او این فیلم را نمیساخت، کسی در رابطه با این حادثه فیلمی تولید نمیکرد. مصطفی کیایی گفت: هدف ما در اصل پلاسکو نبود؛ مثل هر فیلمی که به یک واقعه گره خورده است و درام روایتگر یک ماجرای واقعی است، طبیعی است که ما هم به اندازه نیازمان به حادثه پلاسکو بهعنوان ماجرایی واقعی ورود کردیم. کسی که برای دیدن پلاسکو فقط آمده باشد واقعا طبیعی است که این طور فکر کند. وقتی در مورد پلاسکو حرف میزنیم، مردم نزدیک به 10 گیگ حافظه بصری از این مکان را دارند و ما نمیتوانستیم هیچ خطایی داشته باشیم. به هر حال واقعیت این است که اگر من این فیلم را نمیساختم، کسی سراغ این موضوع نمیرفت به این دلیل که این فیلمها هزینه بالایی دارد. من 3میلیارد پول از جیب خودم گذاشتم تا فیلم را بسازم. من باید سراغ ارگانها میرفتم که در آن صورت نظرات خودشان را القا میکردند.
در نشست رسانهای بانو قدس ایران نیز مصطفی رزاقکریمی کارگردان گفت: ساخت این فیلم برای من یک اتفاق خوب بود. من در سالهای گذشته پرترههای مختلفی را کار کردم اما این یک کار پیچیده بود که باید برایش کارهای تحقیقاتی مختلفی انجام میشد. من معتقد بودم که بعد از اتمام تحقیق میشود به این نتیجه رسید که میتوان فیلم را ساخت یا خیر. درواقع در پایان تحقیقات هم بود که به نتیجه رسیدیم و همه همدل بودند که این کار را انجام دهیم. این فیلم سیاهیلشکر و بزن و بکوب نداشت و فیلم خلوتی بود.
غلامعلی اصغریان، تهیهکننده بانو قدس ایران نیز گفت: ما قرار داریم تا این فیلم اکران عمومی داشته باشد و بعد از جشنواره برای اکران آن اقدام کنیم. من نظرم این است که این فیلم با استقبال مردمی روبهرو خواهد شد و روایت صادقانه یک زندگی است که بدون سانسور اتفاق افتاده است. ما تمامی واژههایی که در این فیلم استفاده کردهایم، مستند است و قطعا میتواند باعث آموزش جوانانی شود که دنبال سبک زندگی ایمانی و اسلامی هستند.