محمد امین قانعی‌راد جامعه‌شناس

در احکام و سیاست‌گذاری بین‌المللی، چنین بیان شده است ایران در آستانه دوران خشکسالی 30ساله قرار دارد. این ضرورت، اهمیت برگزاری محافلی برای هم‌اندیشی و گفت‌وگو را برجسته می‌کند. شناخت مسأله و ابعاد آن و ایجاد اجماع درباره ابعاد مسأله، اولین گام در اتخاذ راهکار مناسب برای مدیریت بحران است. لذا هدف از برگزاری نشست‌هایی درباره بحران آب، بررسی عوامل و پیامدهای آن در حوزه‌های مختلف؛ ایجاد گفت‌وگو برای مسأله‌یابی و پیدا کردن مشکلات احتمالی در زمینه مدیریت آب و چگونگی برخورد با آب است. این موضوع (بحران آب) دارای ابعاد مختلفی است.
ابعادی مانند: بعد اجتماعی، نحوه نگرش ما نسبت به این پدیده و ارزش‌های فرهنگی و جهان‌بینی‌ها و دیدگاه‌‌هایی که در این زمینه دخیل است، نقش نهاد و سازمان دولت برای پیشگیری از بروز بحران و همچنین نسبت آب با اقتصاد، توسعه، افزایش صادرات غیرنفتی در بخش کشاورزی، خودکفایی کشاورزی، به‌ویژه در عرصه غلات و گندم که یکی از اهداف دولت در این چند‌سال اخیر بوده است. بنابراین در یک گفت‌وگوی همه‌جانبه که قرار است این معضل را بررسی کند باید همه‌‌ این جنبه‌ها از حیث نسبت‌شان با پیدایش و گسترش بحران آب مورد بحث و بررسی قرار گیرد، بنابراین هدف از این نشست‌ها ایجاد یک گفت‌وگوی اجتماعی است. گفت‌وگوی اجتماعی صرف‌نظر از این‌که محصول نهایی‌اش چه باشد، خود به‌عنوان یک فرآیند می‌تواند در شناخت مسائل و پیدا کردن راه‌حل‌های نوینی برای برخورد با مسأله اثرگذار باشد. طبیعی است که حل بحران آب و برخی از مسائل اجتماعی دیگری که داریم نیاز به توسعه نوآوری‌های سازمانی، نوآوری‌های مفهومی و نوآوری‌های اجتماعی دارد و اغلب تحت همین شرایط اضطرار، نیازها و بحران‌های شدید است که کشورهای مختلف توانسته‌اند بدون برخورد سیاسی با مسائل و صرفا با یک برخورد کارشناسی و همدلانه، بتوانند نوآوری‌هایی را برای شناخت بهتر مسائل و ابعاد آن به معنای یافتن راهکارها، راهبردها و راه‌حل‌ها برای فائق آمدن بر مسائل و نیازهای خودشان ایجاد کنند.