امیر صادقی‌پناه
برای ما ورزشی‌نویس‌ها نمایشگاه مطبوعات یادآور روزهای خوبی است. هیاهوی روزنامه‌های ورزشی در این نمایشگاه از دیرباز زبانزد بوده و این روزها با این‌که روزنامه‌های ورزشی به جز یکی، دوتایشان مخاطب زیادی ندارند ولی همچنان بازار حاشیه پیرامون غرفه‌های معمولا کوچک (به دلیل محدودیت‌های مالی) این روزنامه‌ها در مصلای امام‌خمینی(س) داغ است. شاید نمایشگاه مطبوعات بهترین فرصت برای روزنامه‌های ورزشی باشد که محصول بسته‌بندی شده خود را - با هر کیفیتی - به مردم ارایه کنند. از اولین سال‌های افتتاح نمایشگاه، غرفه روزنامه‌های ورزشی با دعوت از میهمانان نام‌آشنا مردمان زیادی را به سمت خود می‌کشاند و بی‌تردید امسال هم آش همان است و کاسه همان.
طبیعی است در چنین شرایطی اتفاقات خوب و بد در مدت غرفه‌داری ورزشی‌نویس‌ها زیاد رخ می‌دهد. به دلیل تعدد تجمع‌های مردمی همواره این نگرانی در ذهن دست‌اندرکاران غرفه‌های ورزشی وجود دارد که مبادا در محل تجمع روزانه هزاران نفر از طرفداران مطبوعات و رسانه‌های مجازی موضوع ناگواری پیش آید. مسائلی که در تمام این سال‌ها کم رخ نداده است. خاطرم هست سال 86 بود که حقیر در غرفه يك روزنامه ورزشی طبق شیفت‌بندی تعیین شده مسئول بودم؛ غرفه‌ای که درست میان دو روزنامه پیروزی و استقلال جوان بود. از قضا در همان روز بود که سعید راد بازیگر مطرح پرسپولیسی به غرفه پیروزی رفت و امیر جعفری نیز دقایقی بعد از غرفه استقلال جوان بازدید کرد. حضور این دو چهره سرشناس باعث ایجاد فضای کری‌خوانی در نمایشگاه شد و لحظات خوبی را رقم زد، هواداران جمع شدند و لحظه‌به‌لحظه بر تعدادشان افزوده شد. نیم ساعتی که گذشت کری‌‌ها میان هواداران دو تیم به توهین و سپس درگیری فیزیکی منجر شد، امیر جعفری به سختی از لابه‌لای جمعیت عبور کرد و به سرعت از نمایشگاه خارج شد اما سعید راد در راهروی دو متری پشت جمعیت اسیر شد. این بازیگر پیشکسوت آن روز دقایقی صبر کرد (شاید خنده‌دار باشد اگر بگویم در سنگر روزنامه پیروزی پناه گرفت) تا جمعیت پراکنده شوند لیکن چشمتان روز بد نبیند، درگیری به داخل غرفه‌ها کشیده شد و تا رسیدن گروه کامل ماموران نیروی‌انتظامی و متفرق کردن جمعیت، آثار کبودی و زخم روی پیشانی و دست و پای سعید راد حک شده بود.
آن روز نمایشگاه هم مثل روز دیگری که روزنامه دنیای فوتبال در سال 90 در اقدامی ماندگار کلاس آموزش روزنامه‌نگاری را در غرفه خود برگزار کرد و بی‌تعارف حداقل 500، 600 نفر از مخاطبان را به روزنامه‌نگاری ورزشی فراخواند، گذشت.
نمایشگاه مطبوعات هرگز نتوانسته در افزایش آمار مخاطبان روزنامه و فضاهای خبری تأثیری داشته باشد اما همین که دلمان خوش است از دار دنیا نمایشگاهی مخصوص به ما جماعتی که بیش از هر عامل دیگری حواسمان به «کار»مان است، وجود دارد، باز هم ته دلمان می‌لرزد.