شهروند| تیم‌ملی تکواندو که یک‌سالی است با کادرفنی جدید خود نتایج نسبتا قابل قبولی را کسب کرده، توانست در بازی‌های آسیایی 2014 با کسب 4مدال طلا یکی از پرافتخارترین رشته‌های ایران لقب بگیرد. هوگوپوشان ایرانی بلافاصله بعد از کسب افتخار در اینچئون به راه خود برای کسب سهمیه المپیک ادامه دادند و از رقابت‌های گرندپریکس منچستر با دست پر بازگشتند. مربی تیم‌ملی که خودش سال‌ها در این رشته قهرمانی به‌دست آورده، دوران قهرمانی خودش را با شاگردانش مقایسه نمی‌کند و معتقد است باید حتی از تجربه‌های تلخ خود نکته‌هایی را به تکواندوکاران تیم‌ملی بیاموزد. در ذیل گفت‌وگوی مهدی بی‌باک، قهرمان سال‌های نه‌چندان دور تکواندو و مربی تیم‌ملی را با «شهروند» می‌خوانید.
* از 2 مسابقه سخت با دست پر بازگشتید. از شاگردانتان راضی هستید؟
خدا را شکر هم در بازی‌های آسیایی و هم در منچستر همه تکواندوکاران حتی بالاتر از حد انتظار ظاهر شدند. بعد از بازی‌های آسیایی خستگی ناشی از فشار زیادی را که در اینچئون به تکواندوکاران آمده بود پشت‌سر گذاشتیم و با 2 طلا و 2 برنز از منچستر بازگشتیم. 2 نفر از بچه‌ها که حذف شدند در راند طلایی شکست خوردند و لایق باخت نبودند. محمد باقری‌معتمد یکی از آنهاست که به‌عنوان نایب‌قهرمان المپیک انتظار بیشتری از او می‌رود اما باید درک کنیم که او مصدوم بوده و فقط 2هفته تمرین کرده بود.
* با وجود نتایج نسبتا خوبی که در بازی‌های آسیایی و گرندپریکس منچستر کسب کردید اما بازهم برخی انتقادات مطرح می‌شود.
اولا این را بگویم که سایر کشورها ننشسته‌اند که ما بخواهیم تمام طلاها را درو کنیم. تمام کشورها کار می‌کنند و رقابت سختی دارند اما با این وجود ما بهترین مدال‌ها را در منچستر کسب کردیم. دوستانی هم که از شرایط فعلی و مدال‌های متعدد به‌دست آمده، ناراضی هستند و انتقاد می‌کنند، به فکر منافع شخصی‌شان هستند. امیدوارم همه دلشان برای تیم‌ملی بسوزد زیرا مربیگری تیم‌ملی ارث پدری من نیست و هرکسی می‌آید باید زحمت بکشد. قرار نیست من که الان هستم و شاید پس‌فردا نباشم، اگر در تیم‌ملی نبودم، طوری صحبت کنم که به تیم ضربه بزنم. به نظرم این عزیزان با صحبت‌هایشان در حق تیم‌ملی ایران خیانت می‌کنند.
* در مسابقات اخیر فرزان عاشورزاده، تکواندوکار 17ساله ایران ستاره تیم بوده و همه را شگفت‌زده کرده است.
وقتی عاشورزاده را برای بازی‌های آسیایی انتخاب کردیم، خیلی‌ها انتقاد کردند که چرا یک بچه را به این بازی‌ها می‌برید. فرزان باهوش است و به صحبت‌های کادرفنی خوب گوش می‌کند. او در 3رقابت پشت‌سر هم است که مدال طلا می‌آورد و با این سن کم قطعا آینده درخشانی در انتظارش است. اگر او مغرور نشود و به راهی که در پیش گرفته ادامه دهد، می‌تواند یکی از پرافتخارترین ورزشکاران ایران نام بگیرد.
* در بازی‌های آسیایی ناداوری در بخش تکواندو هم وجود داشت که بیشترین آن در حق سجاد مردانی بود. بعد از این اتفاق همه به یاد رقابت شما در بازی‌های آسیایی سال 2006 افتادند که با ناداوری عجیبی حذف شدید.
البته هر مسابقه‌ای شرایط خاص خودش را دارد. این را بگویم که حریف من یک تکواندوکار عادی بود و اختلافمان بسیار فاحش بود که داوران در آن بازی به نفع حریف گرفتند اما سجاد مردانی حریفش قهرمان جهان بود و حتی یک امتیاز نیز می‌توانست سرنوشت مسابقه را تغییر دهد. در نهایت نیز وقتی دیدند نمی‌توانند جلوی امتیاز گرفتن مردانی را بگیرند، به او اخطار دادند تا شکست بخورد. در هر صورت این اتفاق تلخ برای مردانی هم مثل من رخ داد و مرا یاد آن سال انداخت.
* به‌عنوان سوال آخر، کدام‌یک از تکواندوکاران فعلی تیم‌ملی شما را به یاد دوران قهرمانی خودتان می‌اندازند؟
شاید هرکدام از آنها را که می‌بینم از وجهی به یاد دوران قهرمانی خودم بیفتم اما مهم‌تر این است که از خاطرات تلخ و شیرینی که داشتم، برای آنها بگویم تا نهایت استفاده را ببرند. این انتقال اطلاعات می‌تواند بزرگ‌ترین کمک من به شاگردانم باشد که ان‌شاءالله بتوانند در مسابقات آتی کارهای بزرگی انجام دهند.