گروه اقتصادی شهروند| بدهی خارجی به معنای وام معوقی است که یک کشور به دیگری بدهکار است. این بدهی به وام‌هایی گفته می‌شود که از یک دولت یا موسسه خارجی یا سازمان بین‌المللی گرفته شده باشد و معمولا نرخ سود معینی دارد. ممکن است بدهی شامل کارمزد کالاها و خدمات یا اعتبار معوق مربوط به تراز منفی تجارت نیز باشد. کل بدهی خارجی درحقیقت ترکیبی از بدهی‌های کوتاه و بلندمدت است. یکی از مقیاس‌های امنیت بدهی خارجی آن است که ذخایر ارز خارجی نباید کمتر از بدهی خارجی معوق کوتاه‌مدت باشد. دولت‌ها می‌توانند به وسیله تعیین دوباره مسئولیت‌ها یا با پرداخت بدهی‌ها، از بدهی‌های خارجی خلاص شوند. کشورهای خارجی معمولا بدهی را به صورت دلار آمریکا و در قالب سهام‌های دولتی کوتاه و بلندمدت نگهداری می‌کنند.
از آن‌جا که بازپرداخت وام باید به وسیله همان ارزی انجام شود که دریافت شده، دربرخی مواقع کشور وام‌گیرنده کالاهایی را به کشور وام‌دهنده صادر می‌کند تا به ارز خارجی دست یابد. درصورتی که اقتصاد کشور ضعیف باشد و نتواند ازعهده پرداخت وام برآید، بحران بدهی خارجی ایجاد می‌شود. صندوق بین‌المللی پول یکی از سازمان‌هایی است که آمار و اطلاعات مربوط به بدهی‌های خارجی هر کشوری را کنترل می‌کند.
در همین زمینه نشریه اکونومیست فهرستی از46 کشور با بیشترین میزان بدهی خارجی منتشر کرده است. چین به‌عنوان دومین اقتصاد بزرگ دنیا در رده اول این فهرست قرار دارد و بدهی خارجی آن 685.4‌میلیارد دلار است. این کشور برای رشد اقتصادی خود وام‌های متعددی دریافت کرده است. پس از آن روسیه با بدهی 543‌میلیارددلاری قرار گرفته و در رده سوم کره‌جنوبی با 449.6‌میلیارد دلار بدهی خارجی قرار دارد. هر سه این کشورها اقتصادشان به مرحله شکوفایی رسیده است. هفتمین کشور این فهرست نیز ترکیه با 307‌میلیارد دلار بدهی خارجی است. در این فهرست نام اغلب اقتصادهای درحال رشد دیده می‌شود. تایوان با 122.5‌میلیارد دلار بدهی خارجی در رده شانزدهم فهرست است. بدهی خارجی عراق نیز بالغ بر 57.8‌میلیارد دلار می‌شود و این کشور را در رده سی‌ام قرار می‌دهد. در رده چهل و ششم این فهرست کشور کوبا با بدهی خارجی 21.9‌میلیارد دلار قرار دارد.