محمدعلی اینانلو مجری و فعال محیط‌زیست
به‌واسطه علاقه‌ای که به محیط‌زیست دارم و البته به‌خاطر حرفه‌ای که دارم، طبیعت بیشتر کشورهای دنیا را از نزدیک دیده‌ام. با اطمینان و جدیت اعلام می‌کنم، طبیعت ایران بالاترین میزان تنوع و بکر بودن را داراست. جالب است بدانید به‌تازگی چندین مکان جدید را که تا پیش از این نه من و نه دیگر فعالان در حوزه محیط‌زیست نمی‌شناختند، کشف کرده‌ام. بیش از 24سال است که به‌عنوان یکی از افراد دوستدار طبیعت درباره اهمیت حفاظت از داشته‌های طبیعی ایران صحبت کرده‌ام. نمی‌خواهم بگویم گوش کسی به این حرف‌ها بدهکار نیست. اتفاقا خیلی از کسانی که ممکن است در نگاه اول به‌نظر بی‌توجه بیایند، قدر این داشته‌ها را می‌دانند اما تعجب من بیشتر معطوف به رفتار کسانی است که از آنها توقع توجه داریم. خیلی از افراد با وجود آن‌که از جزییات مربوط به طبیعت ایران و مشکلات پیش‌روی آن آگاهی دارند و به نوعی می‌توان گفت در حوزه محیط‌زیست کارشناس به حساب می‌آیند در این امر بی‌توجهی‌های به‌نسبت فراوانی از خود نشان می‌دهند. بارها با جمله ساده و البته واضح: «تخریب طبیعت کار خوبی نیست» مواجه شده‌ایم اما چرا کسانی که باید از آن حفاظت نمی‌کنند. چرا از کنار جمله‌ای به این سادگی به‌راحتی می‌گذریم. حال آن‌که اهمیت‌دادن به چنین موضوعی و حساسیت درباره آن پیشرفت‌های عدیده‌ای را با خود به همراه دارد. به‌عنوان مثال، در ادامه می‌توان امیدوار بود کسانی که به محیط‌زیست احترام می‌گذارند، حق‌تقدم را نیز رعایت کنند. می‌توان امیدوار بود از دل همین ماجرا NGOها تشکیل شوند.
بسیاری از مسائل موجود در یک کشور دارای بالاترین ارتباط با دو گروه مردم و دولت است. بنابراین حل شدن آن مشکلات نیز در گرو توجه این دو گروه و همکاری آنها با یکدیگر است. امروز مردمی را می‌بینم که نسبت به طبیعت مملکتشان بی‌اهمیت شده‌اند و از هر طریق و مسیری به آن طبیعت آسیب وارد می‌کنند. بخش دوم ماجرا به مدیرانی بازمی‌گردد که سازمان تحت‌امرشان با طبیعت و محیط‌زیست ارتباط مستقیم یا حتی غیرمستقیم دارد. در این‌جا واژه «بی‌مناسبت» معنای خود را به‌خوبی نشان می‌دهد چراکه در بیشتر موارد مدیرانی که برای حفاظت از محیط‌زیست به‌کار گمارده می‌شوند، کوچکترین مناسبت و ارتباطی با حوزه محیط‌زیست ندارند. این درحالی است که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته مدیران درجه‌یک خود را برای کار در حوزه محیط‌زیست انتخاب می‌کنند. باید مدیرانی را برای تکیه بر صندلی مدیریت محیط‌زیست انتخاب کنیم که از گنجینه خدادادی و گرانبهایی چون محیط‌زیست مراقبت کنند. وضع محیط‌زیست و طبیعت در ایران آن‌قدر حاد شده که دیگر فرصتی برای آزمون و خطا وجود ندارد. باید با جدیت و البته به‌سرعت دست به‌کار شویم. درحال‌حاضر مدیر فعلی سازمان محیط‌زیست، بهترین انتخاب برای ریاست سازمان محیط‌زیست است چراکه هم تجربه‌های فراوانی از سر گذرانده و هم پیش از این سابقه ریاست بر سازمان محیط‌زیست را در کارنامه کاری‌اش داشته است. با این وجود در نحوه عملکرد ایشان انتقادهایی وجود دارد.
در دوره پیشین که خانم ابتکار بر ریاست سازمان محیط‌زیست تکیه کرد برخی از کارشناسان حوزه محیط‌زیست ازجمله خود من به انتخاب‌های او و اولویت‌های کاری‌اش انتقاد داشتیم. اما این‌بار امیدوار بودیم هیچ نقصی وجود نداشته باشد اما امروز هم در انتخاب‌های ایشان اشتباهاتی را می‌بینیم که در دفعات قبلی هم به چشم می‌خورد. امیدوارم از این پس خانم ابتکار به کارهای اصلی بپردازند و انتخاب‌های بی‌مناسبت مدیران محیط‌زیست را تکرار نکنند.