شهرام شهيد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ي طنزنویس [email protected]
ما قانون بقای عدم ایمنی در حمل‌ونقل داریم. یعنی غیرایمن‌بودن وسایل نقلیه عمومی هرگز از بین نمی‌رود بلکه از حالتی به حالت دیگر منتقل می‌شود. مثلا همین فرودگاه امام و پروازهای خارجی‌اش دیگر بعید است با ورود هواپیماهای نو حاصل از برجام فعلا روی سانحه هوایی ببیند. (بزنم به تخته خدای‌ناکرده یکهو چیزی نشود بگویند چشمش شور بود یا خبر داشت می‌خواست رد گم کند و بیایند با توسری و پس‌گردنی مرا ببرند) اما همان مشکلات ایمنی گذشته در صنعت هوایی کشور منتقل شده به زیرزمین. کجا؟ طبق گزارش منتخبان شورای شهر آینده، به متروی تهران. خط ِ...م م م م بگذارید اول یک بازی برایتان پخش کنم:
شورای شهر: یک مترو دارم هفت تا خط داره
قالیباف: چرا هفت تا؟
شورای شهر: پس چند تا؟
قالیباف: هشت تا.
شورای شهر: چرا هشت تا؟
قالیباف: پس چند تا؟
می‌بینید فولکلور چه تأثیری در سیاست و آبادانی این کشور دارد؟ یک بازی ساده مرغ دارم می‌تواند بر تعداد خطوط متروی تهران اثر بگذارد. مترو کلا این روزها منشأ خیلی اتفاقات دیگر هم هست. خودکشی اندوهبار مسافران را عرض نمی‌کنم. اتفاقا موضوعی که به آن اشاره می‌کنم، خیلی هم موضوع پرخیر و برکتی است. محسن ‌هاشمی که چند روز دیگر- اگر بالاخره مهدی چمران رضایت بدهد، از پشت میز بلند شود- وارد شورای شهر تهران می‌شود، اعلام کرده؛ «مترو پدر پولدار می‌خواهد». آدم یاد این تصادف‌های ساختگی می‌افتد که یک بنده خدای گرفتاری از شر استیصال و درماندگی خودش را می‌اندازد جلوی ماشین بلکه پولی گیرش بیاید و به محض وقوع تصادف هفتاد و هشت مادر و سی و پنج پدر پیدا می‌کند. حالا که قرار است مترو صاحب پدر پولدار بشود، ببینیم چه کسی می‌تواند این نقش را به عهده بگیرد. فقط هرکس پدر مترو شد، باید قول بدهد کولرهای مترو را خاموش نکند و اما گزینه‌های پدری:
گزینه اول: ب.ز نامبرده سوراخ مترو را می‌فروشد به خریداران دکل نفتی و با استفاده از آپشن پاک‌کردن صورت‌مسأله، موضوع مترو را برای همیشه فیصله می‌دهد.
گزینه دوم: هدایتی. این سرمایه‌دار مشهور فورا 10 لژیونر و ستاره فوتبال را برای هدایت مترو خریداری می‌کند. اسم مترو را می‌گذارد متروی پرسپولیس. بعد از شکایت دولت اسمش را عوض می‌کند می‌گذارد متروی سرخپوشان. بعد از چند وقت هم مترو را می‌گذارد و می‌رود در افق محو می‌شود.
گزینه سوم: توتال فرانسه. پدر خارجی فعلا در قانون جرم نیست. البته فقط در آن حالت اعطای شهروندی به فرزند امکان‌پذیر نیست. بنابراین اگر مترو را بدهیم به او فرزندش دیگر شهروند تهران محسوب نمی‌شود و خارجی خواهد شد. مترو خارج هم که خیلی کیفیت دارد. به همین سادگی کیفیت مترو تهران ارتقا پیدا می‌کند. فقط باید برخی اصولگراها با عقد قرارداد با توتال مخالفت نکنند که نشدنی است!
گزینه چهارم: اصلا با طرح موضوع مخالفت کنیم. یک جنبش فمنیستی درست و حسابی همین حالا باید با این پدیده در شورای شهر آینده بشدت برخورد کند. یعنی چی «مترو پدر پولدار می‌خواهد»؟ لابد فردا می‌گویید مترو مادر خانه‌دار می‌خواهد. نه‌تنها تو کابینه‌تان خانم راه ندادید بلکه مترو را هم پراندید؟ عجبا!