تقسیم دارایی میان زن و شوهر یکی از شروط ضمن عقدی است که در سند ازدواج ثبت شده است. حقی برای زنان که بسیاری از آن بی‌خبر هستند و حتی مردان نیز بی‌اطلاع از آنچه که روز عقد تعهد کرده‌اند تمامی بند‌های سند ازدواج را امضا می‌کنند. البته تنصیف دارایی به معنای تقسیم هر آن چیزی است که در طول زندگی مشترک مرد به دست آورده و شامل دارایی‌های دوران قبل از ازدواج زوج نمی‌شود. همچنین برای تقسیم دارایی نیز شرایط خاصی حاکم است که تحقق همه شرایط برای تنصیف دارایی کمی سخت است و در حقیقت قانون‌گذار با شرایطی خاص این حق را برای زنان به رسمیت شناخته است.
در بررسی شرایط تنصیف دارایی باید به چند نکته توجه داشت. نخستين نکته این‌که زمانی زوجه می‌تواند از این شرط به نفع خود استفاده كند که طلاق صورت گرفته باشد. به عبارت دیگر امكان الزام شوهر براي اجراي شرط موصوف پیش از درخواست طلاق ناشی از درخواست وی وجود نخواهد داشت. همچنین همان‌طور که در شرط آمده طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوءاخلاق و رفتار وی نباشد، به عبارت دیگر چنانچه سوء رفتار و سوء اخلاق زوجه موجب شده باشد تا زوج اقدام به طلاق وی كند، شرط تنصیف دارایی محقق نخواهد شد. مِن‌باب مثال تمکین یکی از وظایف قانونی زن است، بنابراین چنانچه زنی راه نافرمانی و نشوز در پیش گیرد و از این رهگذر مرد خواستار طلاق همسر ناشزه خود باشد، دیگر شرط تنصیف دارایی در حق زن قابل اجرا نخواهد بود.
سومین نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که باید حتما مرد متقاضی طلاق باشد، به عبارتی دیگر مطابق قانون طلاق به اراده مرد است؛ بنابراین چنانچه وی بخواهد از این حق قانونی خود استفاده كند، درست است که درواقع از قید و بند زندگی مشترک رهایی می‌یابد، اما ناگزیر به تمکین از شرط تنصیف دارایی خواهد بود. این در حالی است که بسیار اتفاق افتاده که متقاضی طلاق زن است؛ در حالی ‌که دلیل طلاق سوءرفتار یا عیوبی در مرد است که زن را بر آن داشته تا اقدام به طلاق كند؛ به عبارت دیگر مواردی ممکن است محقق شود که موجب عسر و حرج زن شود و ادامه زندگی با مرد را برای وی با رنج و مشقت توأم سازد؛ لذا می‌توان شرط موصوف را به گونه‌ای تنظیم كرد که این مورد را نیز در بر داشته باشد. همچنین ملاک ارزیابی اموال در شرط تنصیف دارایی تا نصف اموال یا معادل آن است؛ به عبارت دیگر میزان و مبدأ محاسبه نصف دارایی یا معادل آن، از کمترین اموال زوج تا سقف 50‌درصد آن است.
پنجمین نکته هم این است که زوجه این امکان را نخواهد داشت تا هر مالی از زوج را برای خود و در راستای شرط موصوف مطالبه كند؛ به عبارت دیگر شرط تنصیف دارایی فقط مختص به دارایی‌اي است که در زمان زوجیت حاصل شده باشد؛ بنابراین اموالی را که زوج پیش از ازدواج داشته است و یا به وی ارث رسیده است را نمی‌توان در راستای اجرای شرط موصوف به زوجه داد. آخرین شرطی که باید وجود داشته باشد تا شرط تنصیف دارایی به نفع زوجه قابل اجرا باشد، موجود بودن اموال حين طلاق است. بنابراين شامل اموال از بين رفته اعم از تلف يا مفقود‌شده نخواهد شد.