روزنامه تلگراف نوشت: طراحان یک اپلیکیشن جدید در اقدامی جالب سعی دارند ثابت کنند مطالعه خوب و مفید لزوما به معنای خواندن آثار کلاسیک قدیمی- از ترولوپ گرفته تا تولستوی- نیست. اپلیکیشن الکسی هر هفته یک باشگاه کتابخوانی دیجیتالی برگزار می‌کند و از نویسندگان مطرح می‌خواهد گنج‌های مخفی خود را زیرورو کنند و پیشنهادی نو اما ارزنده به خوانندگان کتاب‌های دیجیتالی ارایه دهند. نتیجه فعالیت‌های اخیر این باشگاه، فهرستی از کتاب‌های جذاب است که در این گزارش به آنها اشاره می‌کنیم.
تریسی شوالیه در فهرست این هفته‌اش استخوان سفید نوشته باربارا گودی را پیشنهاد کرده است: فهمیده‌ام که من همیشه یک نوع کتاب می‌خوانم: معمولا رمانی با ساختار خطی، قهرمانی ترحم‌برانگیز، مشکلی که باید حل شود و یک پایان مشخص. با این حال بد نیست هر از چندگاهی تغییری ایجاد شود. رمان سال ۱۹۹۹ باربارا گودی تو را بین یک گله فیل قرار می‌دهد و تا وقتی که مثل آنها فکر و احساس نکنی، آن‌جا نگهت می‌دارد. این واقعا کار بزرگی است که خواننده را وارد واقعیتی این‌چنین غریب قرار دهی و این وضع را حفظ کنی.
مورد پیشنهادی اِستر فروید هم سفر در تاریکی نوشته جین رایز بوده؛ که درباره‌اش گفته: این کتابی است که من را تغییر داد. باعث شد درباره امکان نوشتن رمان خودم فکر کنم و روزنه امیدی شد که بفهمم رمانی درباره خاطرات و آرزو، درباره تنهایی و تعلق می‌تواند جذاب و خواندنی شود.
در صدر پیشنهادهای کیتی رنزنبرینک کتاب سه‌گانه بالکان نوشته اولیویا مانینگ آمده: درست نمی‌دانم چرا به سمت داستان‌هایی که در زمان جنگ روایت می‌شوند، جذب می‌شوم اما گمان می‌کنم با به تعویق‌افتادن رفتارهای معمولی ارتباطی داشته باشد. در زمان جنگ، مردم قوانین را می‌شکنند، چون شواهدی که دورشان را گرفته، می‌گوید زندگی کوتاه است. کمتر به مسائل نظامی علاقه‌مندم و بیشتر تحت‌تأثیر قرارگرفتن روابط، برایم جالب است. این‌که آدم‌ها چطور از پس ترس‌های مختلف برمی‌آیند یا نمی‌آیند.
فرانسیس اسپوفورد هم بیداری نوشته؛ الیزابت ناکس را پیشنهاد می‌کند: ۱۴ نیوزیلندی از یک حمله دیوانه‌وار و خشونت‌آمیز جان سالم به در می‌برند. همان‌طور که همه تلاش‌شان را برای دفن مرده‌ها می‌کنند و مراقب هم هستند، متوجه می‌شوند که هنوز در دام علت این جنون ناگهانی قرار دارند و این جریان به آنها ختم نمی‌شود. این کتاب ترسناک و عالی توسط رمان‌نویسی با تخیلی نابغه‌وار نوشته شده است. بیداری از وحشت برای نشان‌دادن مرز وحشتناک تجربه‌ای شخصی سود می‌برد. وقتی آدرنالین کاهش پیدا می‌کند، تازه متوجه می‌شوید که شاید عقل‌تان به کار افتاده است.
قلعه تنهایی نوشته جاناتان لتم نیز پیشنهاد جی مک‌اینرنی است: این یک رمان عالی نیویورکی است. داستانی که از تاریخ عبور کرده و در بروکلین دهه۷۰ روایت می‌شود. حین بازسازی چند دهه قبل، قصه غرق‌شده در فرهنگ پاپِ لتم، با مفاهیمی چون نژاد، طبقه و خانواده دست به گریبان است و این درحالی است که به رئالیسم جادویی الهام‌گرفته از کتاب‌های کمیک هم خوشامد می‌گوید.
در فهرست تسا‌هادلی نیز به دردسرها نوشته جی. جی. فارل اشاره شده است: همیشه فکر می‌کردم رمان مثل یک خانه می‌ماند: این‌که می‌توانی از اتاقی به اتاق دیگرش بروی، گذشته و حال در کنار هم وجود دارند، شخصیت‌های مختلف در آن زندگی می‌کنند و عوض می‌شوند، تمام اینها در قالب رمان قرار دارند. مجستیک یک هتل بزرگ رو به خرابی در سال ۱۹۲۰ ایرلند است. هنوز چند میهمان به این هتل می‌آیند، اما گربه‌ها در اتاق‌های طبقه بالا بچه کرده‌اند و حروف تابلو مجستیک یکی‌یکی دارد می‌افتد. رمان به‌طور شگفت‌انگیزی خنده‌دار است.
در این میان جین اسمایلی هم سه‌گانه ترانسیلوانیایی نوشته میکلوس بانفی را پیشنهاد می‌کند: چند سال پیش دوستی گفت که «سه‌گانه ترانسیلوانیایی» را دوست داشته. من هم این اثر را خریدم و حدود سه‌سال پیش آن را خواندم. به کندی پیش می‌رفتم و کاملا شیفته ترکیب بی‌پروای مناظر، سیاست، عاشقانه‌ها و حس دنیایی برای همیشه از دست‌رفته شده بودم. آدام فولدزبه نام جهان نوشته دنیس جانسون اشاره دارد: کتاب‌هایی هست که من بارها و بارها به خاطر انرژی و قدرت‌شان، برای تخیلات کلامی و تازگی مفاهیم‌شان به آنها بازمی‌گردم. آنها مبهم یا دور از دسترس نیستند، زندگی را در یک فاصله نگه نمی‌دارند. همه آن را به تو تقدیم می‌کنند. این رمان کوتاه خیلی شناخته‌شده نیست، اما باید باشد. اثری بی‌همتا و کاملا قانع‌کننده است. از لحاظ زبانی و تصویری، غیرقابل پیش‌بینی و مسخ‌کننده است.
و ریک مودی نیز دو بانوی جدی نوشته جین بولز را جزو شاهکارهای گمشده قلمداد می‌کند: خروجی جین بولز خیلی ناچیز بود؛ یک نمایشنامه و چند داستان کوتاه و این رمان: پدیده‌ای عجیب که در سال ۱۹۴۳ درباره زوجی بیگانه که با هم شدیدا متحد شده و به خارج از کشور سفر می‌کنند، نوشته شده. روابط علی و معلولی به صورت معمولی در این اثر کار نمی‌کند و دیالوگ از انحراف خود متحیر می‌ماند، اما کل ماجرا خنده‌دار و فوق‌العاده اوریجینال است.