سعید اصغرزاده| دانشگاه‌ها همواره در بزنگاه حوادث از خود عکس‌العمل نشان داده و گاه پرچمدار کنش‌های سیاسی و  اجتماعی و پیشگویان حوادث آینده بوده‌اند.  فعالان حاضر در جنبش‌های دانشجویی، دارای جهت‌گیری مشخص و اهداف معینی هستند که در روند تکاملی خود به یک حرکت منظم و منسجم تبدیل می‌شوند. حرکتی که نگاه به تاریخچه جنبش‌های اجتماعی نشان از تاثیرات شگرف آن دارد. از این نمونه‌ها کم نیستند: جنبش دانشجویی می 1968 فرانسه که بخشی از آن در مخالفت با سیاست‌های جنگ‌طلبانه در ویتنام و مبارزه با امپریالیسم جهانی بود در روند خود منجر به انحلال مجلس فرانسه و دستور برگزاری انتخابات توسط دوگل شد. جنبش دانشجویی 1989 چکسلواکی که بر اساس نارضایتی و اعتراضات ضدکمونیستی شکل گرفته بود منجر به انتخاب رئیس پارلمان و رئیس‌جمهور جدید شد. جنبش دانشجویی دهه 60 و 70 آمریکا در اعتراض به سیاست‌های دولت آمریکا ، تبعیض‌نژادی، جنگ‌طلبی در ویتنام و دخالت در آمریکای جنوبی، جبهه‌ای عظیم بر ضدسیاست‌های ایالات متحده در جهان به‌وجود آورد.
جنبش دانشجویی در ایران نیز دارای پیشینه‌ای روشن است و اثرات مثبت آن در پیروزی انقلاب و تداوم انقلاب را نمی‌توان انکار کرد. آنچه اینک شاهد آن هستیم موج آگاهی‌بخشی دانشجویان در سراسر جهان است که  تحت گفتمانی غالب به سوی اهداف و آرمان‌های ضدصهیونیستی فارغ از نژاد و مذهب پیش می‌رود.
اینک اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا و دیگر کشورهای غربی نشان از آن دارد که جامعه جهانی نیازمند تغییرات تند و سریع در سیاست‌های حاکمان ومقابله با رژیم صهیونیستی است.غزه دچار فاجعه انسانی شده است . جهان برای آزادی فلسطین بپاخاسته و نتانیاهو همه منتقدان نسل کشی و جنایات جنگی اسرائیل را یهودستیز می‌خواند غافل از اینکه این جمعیت عظیم به حرکت درآمده در غرب و حمایت از این اعتراض گسترده در سراسر جهان چگونه می‌تواند یهودستیزانه قلمداد شود. دانشجویان به وضوح در شعارها و خواسته‌هایشان نشان داده‌اند که همه مخالف یهودی ستیزی و نسل کشی‌اند. متاسفانه همواره حکام غربی در سمت اشتباه تاریخ قرار می‌گیرند و با استفاده از قوای قهریه به سرکوب اعتراضات و حرکت‌های آگاهی‌بخشانه دانشجویان می‌پردازند. اما این حرکت به پیش می‌رود و توقف‌ناپذیر است.