رفعت بیات، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی| زنان به همان میزانی که در پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تثبیت حکومت در رأی دادن و حمایت از ارزش‌های آن خصوصا در دفاع مقدس نقش و سهم داشته‌اند و در بحران‌های مختلف سنگ زیرین اسیاب و نمونه صبر بوده‌اند، می‌توانستند در مدیریت کلان و خرد از ریاست جمهوری، وزارت، استانداری و بالاخره در مدیریت شهری هم مشارکت کنند و به دلیل ویژگی‌های روانشناختی و خصلتی که دارند، عملکرد بهتر و موثرتری داشته باشند. حداقل اگر وضع بهتر از وضع موجود ایجاد نمی‌کردند، بدتر از این نمی‌شد.
پاکدستی زنان از همان ویژگی‌ها و خصلت‌هایی است که درحال حاضر جامعه از عدم وجود صددرصدی آن در بین عده‌ای از دولتمردان در رنج است. دقت کرده‌اید که تاکنون در پرونده‌های فساد اقتصادی جای پایی از خانم‌ها نیست؟
بالطبع فرصت دادن به آنها به نفع مردم و توسعه بهینه کشور خواهد بود. متاسفانه به چند دلیل ذیل، زنان در جایگاه مقام‌های اجرایی و حتی پارلمانی مثل هیأت‌رئیسه و ریاست و مدیریت‌های کلان کشوری و شهری حتی شهرداری و... قرار نگرفته‌اند:
۱ – غالبا خودشان به صورت مستقل یا به صورت ائتلاف زنان کشور عمل نکرده و اظهارنظر و اعلام مواضع نمی‌کنند.
۲- منتظر تصمیمات جناح‌های سیاسی و آقایان خصوصا در نهایی شدن لیست انتخابات مختلف می‌مانند. البته این مسأله در اجماع حزبی امری ستودنی است به شرطی که ساختار تشکیلاتی حزبی وجود داشته و آرا و نظرات قشر زنان در آن تأثیرگذار باشد که چنین نیست.
۳- تعداد زیاد متقاضی آقایان در صف مصادر امور هم فرصت مساوی مشارکت را از دست زنان گرفته است.
خاطرم هست برای معرفی افراد برای شهرداری تهران در سال ۸1-۸0 از من هم برنامه گرفتند که برای مهندس چمران ارسال کردم. با این‌که سوابق اجرایی کشوری در دوران دفاع مقدس داشتم و اولین مشاور معاون رئیس‌جمهوری در زمان مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی بودم و حتما افراد دیگری هم بودند ولی دکتر احمدی‌نژاد را منصوب کردند.
با این اوصاف که سهم مشارکت خانم‌ها پایین است، اما کیفیت کار آنها در مدیریت شهری می‌تواند در افزایش رضایت مردم موثر واقع شود. البته وظیفه همه ماست که تلاش کنیم توجه اجتماعی را در اجماع و اعتماد به مدیریت زنان ایجاد کنیم یا سطح آن را افزایش دهیم که شما اقدام خوبی کرده‌اید.
البته به یک موضوع مهم هم اشاره کنم که درحال حاضر شوراها در جهت تحقق اهداف قانونگذار در اصل صدم قانون اساسی حرکت نمی‌کنند و به جای این‌که شورای شهر باشند، شورای شهرداری هستند و این هم رشد و توسعه شهر و روستا را به تأخیر انداخته و هم زمینه فساد و رانت را فراهم کرده است.
باید مجلس شورای اسلامی ساختار تشکیلاتی شوراها را از درون شهرداری و دهیاری‌ها بیرون آورده و آنها را به شورای مشورتی بدون رأی تبدیل کند.
ارایه مشکلات کوچه و خیابان و حفظ سلامت و بهداشت محیط و اصلاح وضع حمل‌ونقل شهری و شنیدن صدا و نظرات مردم و پردازش آنها برای مدیریت شهری که این همه ازدحام و دعوای سیاسی و جناحی و مناقشه نیاز ندارد.