شهروند| کسانی که در یک شهر زندگی می‌کنند، از تمام چیزهایی که وجود دارد، سهمی دارند. این افراد همیشه ترکیبی از زنان و مردان هستند، بنابراین ایجاد فرصت‌های برابر برای هر دو قشر سال‌هاست که تبدیل به یکی از دغدغه‌های اصلی جامعه شده است. مدیریت شهری یکی از همین بخش‌هایی است که زنان بخصوص در سال‌های اخیر به دنبال گرفتن سهمشان از آن هستند. شورای شهر یکی از نهادهای اجتماعی است که سهم زنان از کرسی‌های آن در هر دوره نسبت به دوره قبل بیشتر می‌شود. با این حال فعالان حقوق زنان معتقدند که هنوز راه زیادی تا گرفتن کامل سهم زنان از این حوزه باقی مانده است. تا زمانی که زنان در مسند قانون‌گذاری و تصمیم‌گیری قرار نگیرند، قطعا معضلات و مشکلاتی که برایشان وجود دارد، هم حل نمی‌شوند و سهمی که در حال حاضر از این امر دارند، بسیار کمتر از آن چیزی است که باید باشد و به همین دلیل در بسیاری موارد به راحتی حق و حقوقشان نادیده گرفته می‌شود.
زنانی که عضو شوراهای اسلامی شهر و روستا می‌شوند، مشکلاتی که همجنسانشان با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند را بهتر از مردان می‌شناسند و قطعا بیشتر می‌توانند برای حلشان موفق عمل کنند. البته نکته‌ای که نسبت به آن نقد جدی وجود دارد این است که نهادهاي مدنی و رسانه‌های جمعی به دنبال افزايش حضور زنان در جامعه هستند اما عملکرد زنانی که موفق به حضور در دستگاه‌های مختلف مانند شورای اسلامی شهر و روستا می‌شوند، بیشتر سياسي است و قطعا اگر مستقل فکر و عمل کنند خیلی بهتر می‌توانند به جامعه زنان کشور کمک کنند. بسیاری از فعالان این حوزه معتقدند اولویت نخست زنانی که نماینده می‌شوند، باید رسیدگی به مشکلات زنان باشد. زنان براساس توانمندی‌ها و صلاحیت‌هایی که دارند به مجلس و شورا راه می‌یابند و قطعا در در حوزه‌ای که مربوط به خودشان است اقدامات مفیدی انجام می‌دهند. البته نمی‌شود انتظار داشت که تمام دغدغه زنانی که به شوراهای شهر راه پیدا می‌کنند، رسیدگی به مسائل و مشکلاتی باشد که زنان در جامعه با آنها روبه‌رو هستند اما آن‌قدر در این حوزه کمبودها و مشکلات زیاد هستند و در عین حال توان دیگر نمایندگان صرف موارد دیگر می‌شود که نیاز به این توجه کاملا احساس می‌شود و قطعا نمایندگان زن خیلی بهتر می‌توانند بر این امر اشراف داشته باشند.
آمارها نشان می‌دهند که‌درصد بسیار پایینی از زنان در مجلس و شورا راه پیدا کردند، در شورای شهر اول 0.86درصد، در شورای دوم 1.5‌درصد و در شورای سوم 1.36‌درصد زنان حضور داشتند. متاسفانه در این دوره هم میزان مشارکت زنان برای ثبت‌نام در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا آنچنان که باید و شاید چشمگیر نبوده است با این حال در کلا‌نشهری مانند تهران نزدیک به 17‌درصد از ثبت‌نام‌کنندگان زنان هستند. این به خوبی نشان می‌دهد که زنان در عرصه اجتماعی احساس کرده‌اند که می‌توانند اقبال عمومی را به سمت خودشان بکشانند و موفق عمل کنند. بر‌اساس اعلام ستاد انتخابات کشور امسال 287‌هزار و 425 نفر شامل 17‌هزار و 885 زن معادل 6,3‌درصد و 269540 مرد معادل 93,7‌درصد در پنجمين دوره انتخابات شوراها ثبت‌نام کرده‌اند. در انتخابات گذشته، زنان 5,4‌درصد از کل داوطلبان را تشکيل مي‌دادند اما در انتخابات پيش‌رو سهم زنان به 6,3‌درصد رسيده است. همچنین در تهران 523 زن براي ورود به اين پارلمان تصميم‌گيري شهری ثبت‌نام کردند.
در هر حال ثبت‌نام زنان در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا فرصتی برای تحقق حقی است که بر شهر دارند و تا زمانی که در شهرها و روستاها به آن تعدادی که نیاز است حضور زنان را در ترکیب شوراها و دیگر نهادهای سیاسی و اجتماعی نداشته باشیم، کمتر می‌توان امیدوار بود که به این حق برسند. این حضور و تلاش برای تصویب و اجرای قوانین و شرایط مناسب برای زنان درنهایت محیط زندگیشان را مناسب‌تر خواهد کرد؛ امری که متاسفانه در حال حاضر شاهد آن نیستیم. شوراها یکی از نهادهایی هستند که بخصوص در شهرهای کوچک و روستاها جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند و قطعا حضور در این نهاد به‌عنوان یکی از نمایندگان فرصت خوبی برای رسیدن به اهدافی است که در حالت عادی بدون داشتن جایگاه و مقامی دستیابی به آنها کار ساده‌ای نیست.