| مزدک دربیکی | فعال محیط‌زیست|
بعضی از پژوهش‌های دانشگاهی نشان می‌دهد در حالت خوش‌بینانه ۱۶سال و در بدبینانه‌ترین حالت ۸سال دیگر، خلیج‌گرگان خشک می‌شود. این پس‌روی چه به دلایل اقلیمی و طبیعی و چه دخالت انسانی باشد، بحث ما نیست، بلکه آنچه ما را در این زمینه نگران کرده، پیامدهای آن است؛ خشک‌شدن خلیج‌گرگان پیامدهای محیط زیستی، اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و سیاسی زیاد و خطرناکی همچون مهاجرت گسترده مردم منطقه و عواقب آن را دربرخواهد داشت. زمین‌خواری یا دریاخواری مهم‌ترین پیامد پس‌رفت دریا و پیش‌رفت ساحل است و به‌سرعت زمین‌های ساحل فنس‌کشی می‌شود که این پدیده به‌تنهایی مشکلات بسیار بزرگی را برای منطقه به وجود می‌آورد. طبق بازدیدها و مشاهدات، چندی است همزمان با پس‌روی آب دریا و خلیج، پدیده دریاخواری هم به‌ویژه در استان مازندران و محدوده شهرستان بهشهر آغازشده است. به‌این‌ترتیب که ساکنان حاشیه دریا اراضی خود را فنس‌کشی کرده و با عقب‌نشینی دریا، آنان نیز به دور از چشم متولیان، فنس‌های خود را یک متر جلوتر برده‌اند؛ جلوبردن فنس‌ها یک متر به یک متر ادامه یافته تا طی مثلا پنج سال، افراد متخلف چند هکتار به اراضی خود افزوده‌اند و این شاید یکی از معضلات اساسی پس‌روی دریا برای منطقه باشد.