علی‌اکبر گرجی‌ازندریانی حقوقدان
زور زور است. فرقی نمی‌کند درکدام نقطه از این کره خاکی باشد، یا توسط چه کسی و به چه شکل و شمایلی اعمال شود. ماهیتا تفاوت چندانی بین زوری که داعش برای یکسان‌سازی افکار و رفتار آدمیان به کار می‌برد و اجبار شرم‌آوری که لائیک‌های افراطی درفرانسه یا ترکیه برای تحمیل ارزش‌های لائیک به مسلمانان به کار می‌برند، وجود ندارد.
سال‌ها پیش درکتاب «درتکاپوی حقوق اساسی» بنیادگرایی لائیک را ماهیتا دارای تشابهاتی با بنیادگرایی اسلامی دانستم و عجبا که درهمان نوشته از لائیسیزاسیون توسعه یابنده‌ای سخن گفتم که حتی به حریم خصوصی شهروندان رحم نمی‌کند.
داستان بورکینی (لباس شنای زنان مسلمان و ممنوعیت استفاده از آن درسواحل) بار دیگر ماجرای غم‌انگیز شورش آزادی علیه آزادی را برایم زنده کرد. نکند در ذات آزادی‌خواهی، اژدهای استبداد ریشه دوانده باشد.
این وزها با دیدن برخی از رفتارهای متناقض آزادی- فروشان وطنی در صداقت برخی از آنها تردید کرده‌ام. شهردار آزادی- شعار کن در دستورالعمل ۲۸ جولای امسال، دسترسی زنان مسلمان به سواحل را ممنوع اعلام کرده است.
مهم‌ترین بهانه لائیک‌های افراطی مغایرت لباس‌های شنا با ارزش‌های لائیسیته است، گرچه به مواردی مانند امنیت و نظم عمومی هم اشاره می‌کنند. فرانسه کشوری است که الهام‌بخش بسیاری از افکار و اندیشه‌های انسانی و حقوق بشری در دنیا بوده است اما افراط‌گرایان لائیک در سه‌دهه اخیر چوب حراج به این میراث گرانقدر زده‌اند. داعش و داعشیسم نفرت‌انگیز است اما رفتار داعش‌گونه از جانب مدعیان دموکراسی و حقوق بشر نفرت‌انگیزتر.