|  اسکندر زند|   رئیس انجمن علف‌های هرز و ریاست سازمان تحقیقات کشاورزی|
تولید ملی محصولات کشاورزی تراریخته به‌عنوان یک نوع تولید دانش‌بنیان، در شرایطی دستمایه بازی‌های جناحی عده‌ای قرار گرفته است که ایران در سال‌های گذشته به صورت انبوه دست به واردات محصولات تراریخته زده است. در دولت گذشته سالانه حدود 5‌میلیارد دلار ارز نفتی برای واردات محصولات تراریخته (مهندسی ژنتیک شده) هزینه شده است، این در حالی است که اکثریت قریب به اتفاق مخالفان تراریخته در آن زمان سکوت اختیار کرده و نسبت به واردات این نوع محصولات هیچ‌گونه اعتراضی نداشتند و حالا در شرایطی که زمزمه‌های تولید ملی این نوع محصولات دانش‌بنیان به گوش می‌رسد، هجمه‌های سازمان‌یافته‌ای علیه تولید ملی این نوع محصولات مطرح می‌شود؛ هجمه‌هایی که غالب آنها مستند و علمی نبوده و تنها به صورت یک ادعا منتشر می‌شود. یکی از ادعاهای مخالفان این است که در کشت محصولات تراریخته از علف‎کش گلایفوسیت استفاده می‎شود که سرطان‌زا است. این موضوع در حالی مطرح می‌شود که علف‎کش گلایفوسیت به‌عنوان کم‎خطرترین علف‎کش جهان شناخته شده است و حتی در برخی منابع علمی میزان خطرناک بودن این علف‌کش را کمتر از نمک طعام دانسته‌اند! این علف‌کش که بیشتر از پنجاه‌ سال است در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‎گیرد، دارای ویژگی‎های منحصر به فردی است که در سایر علف‎کش‎های مشابه آن وجود ندارد؛ برای مثال این علف‎کش در خاک تثبیت شده و آب‌شویی نمی‎شود. علاوه بر این گلایفوسیت به‌تدریج در خاک تجزیه می‎شود؛ بنابراین گلایفوسیت به‌عنوان یک علف‌کش دوستدار محیط‌زیست شناخته می‌شود. همچنین ریسک ایجاد مقاومت در این علف‌کش نسبت به علف‌های هرز به پایین‌ترین حد ممکن می‌رسد و تنها در صورت استفاده متوالی به مدت بیش از 20‌سال است که باعث تولید علف‎های هرز مقاوم یا ابرعلف‎هرز یا سوپر وید می‎شود. این در حالی است که علف‎کش‎های دیگر در طول 5 تا 10‌سال منجر به تولید ابر‌علف هرز می‌شوند. به جز این با توجه به مکانیزم عمل گلایفوسیت که مشابه آن در انسان، دام و حیوانات وجود ندارد، ادعای زیانبار بودن آن برای سلامتی انسان یک ادعای کذب و اثبات نشده است. منابع مهمی هم در این مورد وجود دارد که آخرین مورد آن بیانیه رسمی دو سازمان معتبر جهان یعنی سازمان بهداشت جهانی و سازمان خواربار جهانی است که در تاریخ 16 می ‌سال جاری به بی‎خطر بودن این علف‎کش تأکید کرده است. ادعای واهی و دروغ دیگری که مخالفان تراریخته مطرح می‌کنند این است که گلایفوسیت که با نام تجاری رانداپ شناخته می‌شود، تنها در مورد محصولات تراریخته مورد استفاده قرار می‌گیرد. این در حالی است که گلایفوسیت در سایر محصولات کشاورزی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ زیرا قدمت این علف‌کش به بیش از 50‌سال برمی‌گردد اما تولید محصولات تراریخته تنها 20‌سال است که انجام می‌گیرد. از طرفی چون گلایفوسیت کم‎خطرترین علف‎کش جهان است، مهندسان ژنتیک سعی کرده‎اند تا محصولات تراریخته را به این علف‎کش متحمل کنند تا مصرف علف‎کش‎های خطرناک و زیان‎آور را کم کنند یا به صفر برسانند. یکی دیگر از ادعاهای دروغین و واهی مطرح شده از سوی مخالفان تولید ملی تراریخته این است که این علف‎کش در انحصار کمپانی‎های خاصی مانند مونسانتو یا شرکت‎های غربی قرار دارد و در صورت استفاده از این علف‎کش کشور ما باید رویالتی بپردازد یا تحت سلطه بیگانه برود. این موضوع در شرایطی مطرح می‌شود که معمولا پتنت و ثبت اختراع و امضا یا مالکیت در دنیا تا 20‌سال اختصاص می‎یابد. بنابراین علف‎کشی که 50‌سال است در چرخه تولید قرار دارد، قطعا دوره انحصاری بودن آن گذشته است. بنابراین همه کشورهای دنیا می‎توانند بدون هرگونه مزاحمت و مخالفت قانونی آن را مورد استفاده قرار دهند. همین الان هم کشورهای زیادی در دنیا مانند ایران، چین و هندوستان این نوع علف‎کش را تولید می‎کنند و ربطی به کمپانی مونسانتو یا سایر شرکت‎های غربی ندارد. نکته پایانی این‌که مصرف این علف‎کش عمومی است و قادر است کلیه علف‎های هرز را از بین ببرد. از طرفی چون قدرت عمل زیادی دارد، میزان مصرف علف‎کش را کاهش می‎دهد و ضمن کاهش هزینه‎ها، محیط‌زیست سالم‌تری به ارمغان آورده و سود کشاورز را بیشتر می‎کند.