می‌خواهم زیر 11 ثانیه 100 متر را بدوم
گفت‌وگوی «شهروند» با حمیده اسماعیل‌نژاد، دونده رکوردشکن تیم ملی زنان
دونده رکوردشکن تیم ملی زنان گفت: به جز خدا و خانوادهام هیچ‌کس را نداشتم
فاطمه ابراهیمی| بعد از اینکه فرزانه فصیحی در سال‌های گذشته موفق شد چندین بار رکورد ملی دو سرعت ایران را جابهجا کند و از رکورد مریم طوسی عبور کرد، این‌بار دختر جوان دیگری با ثبت رکوردی بهتر از فصیحی، رکورد کشور را ارتقا بخشید و نوید یک مدال خوش‌رنگ در مسابقات آسیایی هانگژو را به مردم داد.
ظهر سه‌شنبه، نهم خرداد بود که خبر قهرمانی یک دختر جوان ایرانی در مسابقات دو صد متر در کشور ترکیه خبرساز شد. حمیده اسماعیل‌نژاد نه‌تنها در این مسابقات عنوان نخست را از آن خود کرد بلکه با شکستن رکورد فرزانه فصیحی که به دختر باد ایران شهرت دارد، موفق شد رکورد ملی ایران در دوی صد متر را ارتقا بخشد. به همین بهانه به سراغ این دختر خوش‌آتیه رفتیم تا درخصوص این رکوردشکنی با او به گفت‌وگو بپردازیم که در ادامه آن را خواهید خواند.
شاید خیلی از ورزش‌دوستان ایران حمیده اسماعیل‌نژاد را به واسطه رکوردشکنی اخیر می‌شناسند. درباره خودت بیشتر توضیح می‌دهی؟
دونده دوی سرعت تیم ملی ایران هستم که موفق به ارتقای رکورد ملی در این رشته شده‌ام. آغاز فعالیت ورزشی من از 9سالگی بود و در ابتدا هم با هندبال، ورزش حرفه‌ای را آغاز کردم. بدین شکل بود که در مدرسه، در اوقات استراحت و تفریح، هر زمان که درس نداشتم هندبال بازی می‌کردم و از همانجا مشخص بود که چابکی بهتری نسبت به سایر همسن‌وسالان خودم دارم. همان زمان بود که معلم ورزشی‌ای که در مدرسه داشتیم استعدادم را کشف و سپس من را به مربی‌های دو و میدانی معرفی کرد.
از چه سنی ورزش حرفه‌ای را آغاز کردی؟
تا شانزده سالگی فقط در مسابقات مدارس شرکت می‌کردم و ورزش حرفه‌ای انجام نمی‌دادم، اما شانزده ساله که بودم در مسابقات قهرمانی نوجوانان کشور شرکت کردم و در آن مسابقات سه مدال طلا به‌دست آوردم. همین‌جا بود که ورزش برای من رنگ‌وبوی جدی‌تری گرفت و با خانوادهام درخصوص تصمیم جدی‌ام برای انجام ورزش حرفه‌ای صحبت کردم. پیش از این مسابقات و درخششی که داشتم، خانوادهام مخالف ورزش من بودند اما بعد از این قهرمانی‌ها، مخالفت‌ها کمتر شد. بعد از آن هم به‌ترتیب به اردوی تیم ملی نوجوانان و جوانان دعوت شدم و حالا هم که عضو تیم ملی بزرگسالان هستم و امیدوارم که روزهای بهتری را برای این رشته رقم بزنم.
چالش‌هایی که در آغاز ورزش حرفه‌ای پشت سر گذاشتی، چه بود؟
ورزش حرفه‌ای چالش‌های بسیاری همراه خود دارد. اگر بخواهم برای شما مثال بزنم باید بگویم که من ساکن سبزوار بودم که در آنجا زمین مناسب و پیست دو و میدانی برای تمریناتم وجود نداشت و به همین دلیل سال 94مجبور شدم برای کار کردن با مربی تخصصی و در زمین مناسب، به گرگان بروم. این یکی از چالش‌های سخت من در دوران نوجوانی و جوانی بود که از خانواده دور شدم و تا همین چند وقت پیش هم آنجا زندگی می‌کردم.
فکر می‌کردی که در 25سالگی رکورد ملی فرزانه فصیحی را ارتقا ببخشی؟
از همان ابتدا، هدفم شکستن رکورد ملی بود، اما انجام آن به هیچ‌عنوان کار راحتی نبود. همانطور که برای خانم طوسی هم به‌جا گذاشتن رکورد ملی راحت نبود و پس از آن هم برای فرزانه فصیحی راحت نبود که رکورد خانم طوسی را جابهجا کند. حالا هم جابهجا کردن این رکورد برای من به هیچ‌عنوان کار آسانی نبود. برای رسیدن به این هدفم نه‌تنها از خانواده دور بودم بلکه مشکلات دیگری مثل آسیب‌هایی که برایم به‌وجود آمد، داشتم. تامین مخارج هم از چالش‌های بزرگی بود که همواره در تمام این سال‌ها با آن مواجه بودم. ضمن اینکه من، جوان‌ترین دونده‌ای بودم که موفق به شکستن رکورد ملی شدم. اگر اشتباه نکنم خانم طوسی در 28یا 29سالگی رکورد ملی را ثبت کردند و سپس خانم فصیحی در 30سالگی رکورد ایشان را جابهجا کردند اما من اکنون 25سال دارم.
ارتباط شما با خانم فصیحی چطور است؟ رقابت باعث دلخوری نمی‌شود؟
به هیچ‌عنوان، ارتباط من با ایشان خیلی خوب است و در بسیاری از مسائل فنی و حتی آسیب‌هایی که می‌بینم با ایشان مشورت می‌کنم، چراکه تجربه خانم فصیحی از من بیشتر است. پیشنهاداتی که خانم فصیحی به من می‌دهند همواره باعث موفقیت بیشترم شده است و در کل باید بگویم که ما فقط با یکدیگر رقیب نیستیم، بلکه مانند دو دوست کنار هم هستیم و امیدوارم که در مسابقات پیش رو هم هر دو نفر ما نتایج خوبی برای کشور عزیزمان کسب کنیم.
فکر می‌کنی که باز هم بتوانی این رکوردها را ارتقا ببخشی؟
قطعا همینطور است. در طول سال‌جاری این دومین بار است که رکورد ملی را جابهجا می‌کنم اما به همین رکورد اکتفا نخواهم کرد و قطعا به‌دنبال ثبت رکوردهایی به‌مراتب بهتر از این عدد هستم. ضمن اینکه هر دو دفعه‌ای که موفق به شکستن رکورد شدم، برخلاف جهت باد دویدم و در مسابقات این موضوع خیلی به ضرر دونده خواهد بود. امیدوارم که شرایط طوری رقم بخورد که این‌بار در آب و هوای جوی مناسب‌تر و همچنین حضور رقیبان قدرتمند، رکورد خودم را ارتقا ببخشم.
از سمت فدراسیون حمایت لازم را داشتی؟
نه به هیچ‌عنوان، طی این مدت تمام هزینه‌های مربوط به ورزش من توسط خودم و خانوادهام تامین شده و فدراسیون هیچ هزینه‌ای متقبل نشده است. ضمن اینکه هم‌اکنون هم خودم هزینه مربی‌ام را پرداخت می‌کنم. نه فدراسیون، نه اداره کل ورزش و جوانان و نه وزارت ورزش و جوانان هیچ حمایتی از من نکرده‌اند و باید بگویم که در این مسیر، خودم، خانوادهام و خدای بالا سرم تنها بودیم. خدا را هم شاکرم که ثابت کردم در کنار تمام بی‌توجهی‌ها، می‌توانم نتایج درخشانی کسب کنم.
یعنی حتی اردوهای شما با هزینه شخصی خودتان بوده است؟
بله همینطور است. مسابقات ما به شکلی است که همواره باید در زمین مناسب و زیرنظر مربی باتجربه تمرین کنیم اما فدراسیون چنین چیزی را برای من درنظر نداشت. به همین دلیل برای مثال دو سال قبل خودم در یزد اردو برگزار کردم و سال گذشته هم در سمنان یک اردو برگزار کردم. الان هم دو سه ماهی است که به کمپ تیم ملی آمده‌ام و پیش از این هرگز فدراسیون برای من کاری نکرده بود.
فکر می‌کنی در مسابقات آسیایی پیش رو بتوانی برای ایران مدال‌آور باشی؟
در بهمن ماه که مسابقات داخل سالن آسیا را داشتیم، در مرحله گروهی موفق شدم رتبه چهارم را کسب کنم و راهی فینال شوم و با رکورد شخصی که ثبت کرده بودم قطعا در این رقابت‌ها مدال کسب می‌کردم اما متاسفانه به‌دلیل آسیب‌دیدگی از ناحیه مچ‌پا نتوانستم به این مهم دست پیدا کنم. بعد از آن تمام تمرکزم را برای مسابقات پیش رو که در تایلند برگزار می‌شود و همچنین بازی‌های آسیایی هانگژو گذاشتم و تا الان هم همه‌‌چیز خوب پیش رفته است. امیدوارم بعد از گذراندن دوران نقاهت دو سه ماهه‌ای که پشت سر گذاشتم؛ در این رقابت‌ها بتوانم برای کشورمان مدال خوش‌رنگی کسب کنم و آن حسرتی را که به نوعی به دلم مانده، جبران کنم.
در چند سال اخیر شاهد رشد چشمگیر دو و میدانی به‌ویژه در بخش زنان بودیم. فکر می‌کنید علت این رشد چیست؟
من هم با شما موافقم که در دو، سه سال گذشته رشد چشمگیری در این رشته شاهد بودیم و این بدان معناست که مسئولان باید نگاه ویژه‌تری به این رشته داشته باشند. بسیار هم امیدوارم که این رکوردشکنی‌ها برای نسل‌های بعد از ما هم ادامه داشته باشند. اینجا هم به شما بگویم که من روزی را می‌بینم که رکورد زیر 11ثانیه برای دوی صد متر ایران ثبت شود. علت این رشد را هم‌اکنون چیزی جز تلاش ورزشکاران و حمایت مردم نمی‌دانم. از فدراسیون هم درخواست دارم که به بخش زنان اهمیت بیشتری بدهند.
//انتهای پیام