انقلاب کبیر فرانسه همه ارکان قدرت را در این کشور به لرزه درآورد و بعد از دوران گذار که شامل اعدام‌ها و تشکیل داد‌گاه‌های انقلابی بود، بالاخره دولتی تحت عنوان «کنوانسیون» اداره امور را در دست گرفت. این دولت نزدیک به 3‌سال در قامت مجلس موسسان قانون اساسی به قانونگذاری پرداخت و پس از انقضای مدتش قدرت را به «دایرکتوار» یا انجمن گردانندگان سپرد. در دولت دایرکتوار 5نفر برای مدت 4‌سال اداره امور کشور را برعهده داشتند. در این دوران 2 مجلس وظیفه قانونگذاری را برعهده داشتند و یکی از جنجالی‌ترین قوانینی که در این مجالس به تصویب رسید، قانون آزادی مطبوعات، مذهب و سایر آزادی‌های فردی بود. بهایی که مردم برای اجرایی‌شدن این قانون باید می‌پرداختند، بسته‌شدن انجمن‌های سیاسی و همچنین سلب حق نگهداری سلاح بود که شورش‌هایی را پدید آورد. اعتراضات دامنه‌دار مردم نهایتا باعث شد 220‌سال پیش در چنین روزی، برابر 9 نوامبر 1799 میلادی، ناپلئون بناپارت علیه دولت دایرکتوار کودتا کرده و رژیم کنسولی- منجر به تشکیل امپراتوری- را در فرانسه برقرار کند.