مرتضی ملیجی دبیر

از خواب که بیدار شدم، تلویزیون را روشن کردم، با شنیدن خبری متوجه شدم امروز روز بیمه است. متاسفانه برحسب اتفاق‌‌ همان موقع متوجه شدم حال دخترم خوب نیست. تصمیم گرفتیم نزد پزشک برویم. دفترچه بیمه‌اش را برداشتم و به درمانگاه شبانه‌روزی محله رفتیم. به بخش پذیرش مراجعه کردم. روی شیشه شرکت‌های بیمه طرف قرارداد با این درمانگاه را زده بودند. اسم بیمه [فُلانی] را در آن دیدم. دفترچه بیمه را به مسئول پذیرش دادم. قبضی به مبلغ ۱۵‌هزار و 500 تومان بابت ویزیت دکتر عمومی به من داد. پرسیدم: «مگر با بیمه فُلانی قرارداد ندارید؟» پاسخ داد: «بله قرارداد داریم.» گفتم: «در مراجعات قبلی‌ام به این درمانگاه در سال‌های گذشته ویزیت کاملا رایگان بود، حالا چطور شد؟» پاسخ داد: «قرارداد جدید، ویزیت را شامل نمی‌شود.» از این بابت بسیار متأسف شدم و با خودم گفتم؛ به جای این‌که هرسال وضع بهتر شود، بد‌تر شده است. آقای بطحایی وزیر محترم آموزش و پرورش که با وعده بهبود منزلت و معیشت معلمان آمده است، با این قرارداد این شکلی، آن هم با شرکت فُلانی که مورد رضایت فرهنگیان نبوده است، به نوعی خلف وعده کرده است. درحالی‌ که به غیر از حق بیمه خدمات‌درمانی، ماهیانه مبلغی حدود 45‌هزار تومان بابت حق بیمه تکمیلی از فیش حقوقی کسر می‌‌شود، به‌طوری که یک خانواده سه‌نفری در مجموع، ماهی حدود 190‌هزار تومان بابت بیمه خدمات‌درمانی و تکمیلی از حقوقش کسر می‌شود. در مقابل خدمات در خوری از طرف شرکت‌های بیمه ارایه نمی‌شود. در بخش‌های درمانی دیگر ازجمله دارو وضع بد‌تر از این است. به‌طوری که هر روز تعداد زیادی از دارو‌ها از لیست بیمه خارج می‌شوند. خلاصه این‌که وقتی من برای یک بیماری ساده سرماخوردگی با داشتن چند نوع بیمه خدمات‌درمانی و بیمه طلایی بابت ویزیت پزشک عمومی، دارو و تزریقات مبلغ 31‌هزار تومان پرداخت کردم، قطعا وضع برای بیماری‌های مزمن و حاد‌تر به‌مراتب وخیم‌تر خواهد بود. حساب کردم اگر من بیمه نبودم و همه این خدمات و دارو را به صورت آزاد دریافت می‌کردم، بایست چیزی حدود 57‌هزار تومان پرداخت می‌کردم، یعنی 26‌هزار تومان بیشتر. این مقدار پرداختی کمتر هم، به خاطر داشتن دفترچه بیمه خدمات‌درمانی بوده و وجود بیمه تکمیلی در این خصوص هیچ کمکی نکرده است. بنابراین آنچه که به نظر می‌رسد این است که این قرارداد، یک قرارداد ضعیف است که آموزش و پرورش در قبال پولی که پرداخت می‌کند، با توجه به جمعیت بالای اعضای آن، خدمات خوبی از شرکت فُلانی دریافت نمی‌کند، ضمن این‌که همین خدمات کم هم به شکل بسیار بد ارایه می‌شود، به‌طوری که فرهنگیان هزینه‌های درمانی خود را با تعرفه‌های بسیار پایین‌تر از مقدار واقعی پرداخت شده، آن هم با انتظار یک الی دوماهه دریافت می‌کنند. در واقع می‌توان گفت که قرارداد بیمه با شرکت فُلانی، بیشتر یک نوع بیمه تحمیلی است تا تکمیلی.