حسن کیا، وکیل پایه یک دادگستری و استاد دانشگاه| قتل دلخراش آتنا اصلاني دختر خردسال پارسآبادي و جريحهدارشدن احساسات و افكار عمومي بار ديگر لزوم توجه و كاربست اقدامات پيشگيرانه دراين خصوص را هويدا ساخت. آتنا نخستین مورد از خشونت عليه كودكان نبوده و اگر اقداماتي عاجل صورت نپذيرد، متاسفانه بايد گفت، آخرین نيز نخواهد بود. زمان زيادي از تجاوز به دخترك مظلوم افغانتبار يعني ستايش قريشي و همينطور قتل ستايش خردسال ديگري در شيراز نگذشته است كه ربودهشدن، اذيت و آزار جنسي و قتل فجيع آتنای کوچک باز هم دلها را آزرد و وجدانهاي بيدار را به درد آورد. برخي مسئولان بر اشد مجازات و اقدام سریع برای مجازات متهم به تجاوز و قتل بشارت ميدهند و سعي دارند با اين طريق افكار عمومي را آرام كنند ولي آيا تا علل و بستر بروز و ظهور چنين جناياتي وجود دارند با حذف معلول، مسأله حل خواهد شد؟ مجازات متهم يا متهمين بخشي از موضوع است و بخشهاي ديگر را ميتوان در مسائل حقوقي، اجتماعي و روانشناختي و فرهنگي جستوجو كرد. اينكه آيا قوانين ما درحوزه شهروندان آسيبپذير مانند زنان و كودكان كافي و وافيست؟ به نظر مشكل اساسي فقر آموزش كافي در اين حوزه و تابو محسوبشدن سخنگفتن در اين موارد است. اينكه خانوادهها و اماكن آموزشي چون مهدها و دبستانها و مدارس، آموزش و مراقبت كافي در اين زمينهها ندارند و كودكان را آنطوركه بايد و شايد از خطرهاي اينچنينی آگاه نميسازند. از سوی دیگر، قوانين منسجم و بازدارنده نیز در حوزه كودك وجود ندارد. حتی برخي قوانين كه فلسفه تقنين آنها حمايت از كودكان است، در مواردي مثل تجويز امكان ازدواج كودك به سرپرستي گرفته شده که با سرپرستش عملا بر امكان خشونت بر كودكان ميافزايند. همچنین نبود مكانيزمي صحيح در كنترل مجرمان خطرناك پس از آزادي از زندان و رهاشدن آنها در جامعه عامل ديگري در بروز چنين فجايعي است. اينكه چطور فردي با چندين فقره محكوميت كيفري جنسي و مظنونبودن درخصوص حداقل يك فقره قتل مشكوك آزادانه در بين مردم حضور دارد و كمترين آگاهي به مردم داده نميشود؟! البته که بايد مجرمان خطرناك با مكانيسمهاي مختلف تحتنظر باشند و اين تحتنظربودن را حس كنند تا به راحتي با جان و زندگي مردم بازي نكنند. به نظر بنده، اعدام چنين متهماني هيچ تضميني جهت تكرار فجايع مشابه نيست و بايد آموزشهاي مختلف در سطح ملي و رسانهاي و مدارس صورت پذيرد. كودكان ما باید آموزش مراقبتهاي جنسي ببينند و بدانند با چه كساني میتوانند حرف بزند، همراه شوند، چيزي از آنها بگيرند، بوسيده يا در آغوش گرفته شوند. خانوادهها نيز بايد ملزم به مراقبتهاي بيشتر شوند و بچه را بيتوجه رها نكنند. كاش دهها فيلم متعهد مانند «هيس دخترها فرياد نميزنند» ساخته شود و اطلاع و آگاهيها بيشتر و بيشتر شود. ستايش و آتنا براي هميشه پركشيدهاند ولي آتناها و ستايشهاي بسياري نياز به مراقبت و حفاظت دارند.