«به من نگو/ای کاش روزنامه فروشی در الجزایر باشم/تا با یک انقلابی ترانه بخوانم/ به من نگو/ای کاش گاوچرانی در یمن باشم/تا برای انقلاب‌های زمان بخوانم/به من نگو/ای کاش گارسونی در هاوانا باشم/تا برای پیروزی غم‌هایم ترانه بخوانم/به من نگو/ای کاش باربر کوچکی بودم در أسوان/تا برای سنگ‌ها بخوانم/ای دوست من، نیل به ولگا نمی‌ریزد/و نه کنگو و نه اردن در رود فرات/هر رودی، سرچشمه‌‌‌ای دارد، یک راه آب، یک زندگی/ای دوست من، سرزمین ما خشک نیست/هر زمینی روز تولدی دارد/و هر طلوع قراری با یک انقلابی...» 14 سال پیش، برابر 9 آگوست 2008 میلادی، محمود درویش، شاعر شهیر فلسطینی در 67 سالگی درگذشت. درویش 13 مارس 1941 میلادی در شرق عكا متولد شد. او با سرودن اشعاری در حمایت از مردم فلسطین، نام خود را جاودانه كرد. درویش در طول 4 دهه فعالیت بیش از 30 مجموعه شعر و هشت اثر به نثر به چاپ رسانید. درویش سوای جهان عرب، آوازه‌ای جهانی دارد و آثارش به بیش از 20 زبان ترجمه شده‌اند. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین سال 2011 در بخشی از سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شعری از محمود درویش را برای حضار خواند.