محسن علی‌اکبری، تهیه‌کننده فیلم‌هایی مانند «استرداد»، «تلفن همراه رئیس‌جمهور»، «کتاب قانون»، «همیشه پای یک زن در میان است» و «پاداش سکوت» است که در مقطعی نیز قصد داشت سریال «امام حسین (ع)» و البته فیلم «ثارالله» را با روایت داستان حرکت حسین‌بن‌علی از مکه به سمت کربلا به کارگردانی شهریار بحرانی تولید کند. این سریال-و بعد فیلم- که قرار بود فصول نهایی‌اش با واقعه عاشورا رقم بخورد، اما، بعد از گذشت چهار ماه از آغاز فیلمبرداری و در شرایطی که حدود ۱۰۰ دقیقه مفید هم فیلمبرداری شده بود، تعطیل شد تا تولیدات عاشورایی سینما و تلویزیون ایران در همان شمار سابق متوقف مانده باشد.محسن علی‌اکبری درباره دلایل متوقف شدن سریال «ثارالله» گفته «بعد از این‌که شماری از مراجع و علما نظر دادند که در آثار نمایشی نباید نگاهی مستقیم به زندگی ائمه اطهار داشته باشیم، این سریال در ادامه راه، ناتمام باقی ماند و این در حالی است که بهترین‌های سینمای ایران، از استاد علی نصیریان تا بسیاری دیگر از جمله عنایت بخشی و جعفر دهقان در آن سریال
حضور داشتند.»
درباره کم‌بودن تولیدات عاشورایی در تلویزیون و سینمای ایران تحلیلی دارید؟
در کل درباره پرداخت به عاشورا در سینما و تلویزیون؛ عده‌ای عقیده دارند که باید داستان زندگی امامان را به زیباترین شکل ممکن نمایش دهیم. دیدگاه عده‌ای دیگر در این زمینه اما این است که رویکرد مستقیم به زندگی ائمه جایز نیست و بهترین کار برای نشان دادن زندگی و طرز فکر و تاثیرات امامان بر دیگران و حتی نسل‌های بعدی این است که داستان افرادی را روایت کنیم که با امامان در ارتباط بوده‌اند که نمونه‌اش سریال «سلمان فارسی» داود میرباقری است.
شما خودتان با کدام رویکرد موافقید؟
گذشته از مسائل فقهی و شرعی داستان؛ با هر دو نوع نگاه می‌توان آثار خوبی ساخت که باعث آشنایی جوانان با ائمه اطهار شود و آنان را با مفاهیم غنی فراوانی که در زندگی‌ها و دوران‌های ائمه وجود دارد، آشنا کند و مهم‌تر از همه، مسئولان باید این مساله را درک کنند که اگر ما روی این مسائل کار نکنیم، دیگران در جایی دیگر نسخه تحریف‌شده آنها را خواهند ساخت.
پس با این اوصاف، چرا تلویزیون و سینمای ما کمتر سراغ چنین آثاری می‌رود؟
به جای پاسخ به این سوال می‌خواهم مدیران فرهنگی و مسئولان به این موضوع فکر کنند که تا چه زمانی قرار است تلویزیون در ماه محرم تنها و تنها روی سریال‌هایی مثل «مختارنامه» تکیه کند؟! یعنی وقتش نشده که در روزگاری که صداوسیما به هر دلیل شمار مخاطبانش کمتر شده و از سوی دیگر هم شبکه نمایش خانگی با نهایت توان، خود را جلو کشیده؛ مسیری جدید برای تولید کارهای ارزشی و مخاطب‌پسند دینی و مذهبی و تاریخی ایجاد کنیم؟!