در تمام سال‌هایی که از ترور دانشمندان هسته‌ای کشور می‌گذرد، سینمای ایران بنا به هر دلیلی از نزدیک شدن به این موضوع خودداری کرده است. در واقع جز «روباه» بهروز افخمی و البته «بادیگارد» ابراهیم حاتمی‌کیا که هر دو نیز در حاشیه داستان اصلی فیلم‌شان به این موضوع اشاره کرده بودند، جای این موضوع در سینمای ایران خالی بود. این طلسم اما با فیلم «هناس» شکسته شد که ترور شهید داریوش رضایی‌نژاد را روایت کرده است.
حسین دارابی، کارگردان «هناس» ساخته‌نشدن فیلم درباره شهدای هسته‌ای را دلیل اصلی رویکردش به روایت داستان ترور شهید رضایی‌نژاد عنوان کرده است: «در این ده- دوازده سالی که ترورهای شهدای هسته‌ای کشور پیش آمده؛ سینمای ایران هنوز سراغ آنها نرفته. آن‌ هم در شرایطی که هیچ چیزی نمی‌تواند به اندازه این موضوع مظلومیت و حقانیت کشور ما را گواهی دهد. به‌خصوص که در بعضی موارد مانند همین داستان شهید داریوش رضایی‌نژاد، ماجرا به حد شگفت‌انگیزی دراماتیک نیز هست. شما ببینید، می‌آیند و این دانشمند هسته‌ای را پیش چشم زن و بچه‌اش می‌کشند. اتفاقی که هر جای دیگر دنیا رخ می‌داد، درباره‌اش ده‌ها فیلم ساخته می‌شد!» به گفته حسین دارابی؛ فضای خاص ترور شهید داریوش رضایی‌نژاد عامل دیگری بود که باعث ساخته شدن فیلم «هناس» شد. او در این زمینه می‌گوید که «در میان دیگر ترورهای هسته‌ای، ترور این شهید از همه خاص‌تر و تکان‌دهنده‌تر بوده. در واقع این‌که ایشان جلوی چشم همسر و دختر چهارساله‌اش شهید شده، خود به خود این داستان را دراماتیک‌تر می‌کند. جالب این‌که این صحنه علاوه بر جذابیت خاص خود، یکی از نگرانی‌های بزرگ ما نیز بود که چگونه صحنه پایانی فیلم تصویر شود که ناامیدکننده و تلخ نباشد. برای این منظور پای صحبت‌های خانم پیرانی هم نشستیم که به هر حال این صحنه را تجربه کرده بود. راه حل نهایی‌مان اما پایبندی به واقعیت بود. در واقع تصمیم گرفتیم واقعیت را نشان دهیم تا هم در تاریخ ثبت شود و هم مظلومیت یک نخبه غیرنظامی به دست کسانی که در تمام زندگی‌شان شعارهای حقوق بشری سر داده‌اند، اما در چنین مواردی برای ایجاد وحشت دست به این نوع ترور می‌زنند، به تصویر کشیده شود.»
کارگردان «هناس» می‌گوید که این خاص بودن را در جوانب دیگر شخصیت شهید داریوش رضایی‌نژاد هم می‌توان دید: «ایشان در کل شخصیت خاصی داشت. گذشته از نحوه اجرای ترور که به هر حال خاص و تکان‌دهنده بود، این قضیه را در جوانب دیگر زندگی و شخصیت ایشان هم می‌توان دید. مثلا در باورها و دیدگاه سیاسی ایشان به‌خصوص در یک برهه مهم در اواخر دهه هشتاد. یا در نوع رابطه با خانواده که خانم شهره پیرانی همسر شهید نیز بارها بر آن تاکید کرده‌اند.»