علامه محمدباقر مجلسى، دانشمند بزرگ دوران صفوى، در سال 1037 هجری قمری در اصفهان به دنيا آمد. او درس و بحث را از 4 سالگى نزد پدر عالم خود، علامه محمدتقى مجلسى آغاز كرد و بر اثر نبوغ و استعداد خارق‌العاده در 14 سالگى از ملاصدرا اجازه روايت گرفت. علامه شوشترى، ميرزاى جزايرى، شيخ حر عاملى و ملامحسن فيض كاشانى از جمله اساتيد ايشان بودند. او در اندک زمانى بر صرف، نحو، معانى، بيان، لغت، رياضى، تاريخ، فلسفه، حديث، رجال درايه، اصول فقه و كلام احاطه كامل پيدا كرد و سرآمد همگان شد. علامه مجلسى پس از رحلت پدر بزرگوار خود به تدريس پرداخت و تأليفات متعددى را به انجام رساند. جمع آورى احاديث و روايات اهل بيت، علامه مجلسى را به فكر تأليف كتاب گرانسنگ بحارالانوار انداخت. اين كتاب در 110 جلد، به طبع رسيده است. تعداد تأليفات علامه را 600 جلد ذكر كرده‌اند. او سرانجام رمضان 1110 هجری قمری در 74 سالگى چشم از جهان فروبست و كنار پدر جنب مسجد جامع اصفهان مدفون شد.