شهرام شهیدی طـــنــزنـویــس

نوشته امروز با احترام پیشکش می‌شود به روح محیط‌بانان درگذشته، سربازان خوب وطن

چه کار کنیم که هر روز شاهد کشته‌شدن تلخ محیط‎بانان نباشیم؟ در این کشور همیشه بهترین روش‌های اجرایی آنهایی است که از تئوری دیبی در کلاه قرمزی استفاده می‎کنند. نماپیشینش می‎شود مهندسی معکوس!
اولین کاری که می‌شود کرد نابودی هر چه سریع‌تر جنگل‎ها، مراتع، جلگه‎ها و به تبع آن کل جانوران و حیوانات است.  وقتی شما محیط زیست را از بین ببرید دیگر نیاز به محیط‌بان ندارید و این طوری دیگر هیچ محیط‌بانی به وسیله افراد جاهل و سنگدل شکار نمی‌شود.
حالا که با وجود حقوق و مزایای کم یکسری عاشق حیوانات و طبیعت باز به این کار روی می‎آورند، تنها یک راه برای جلوگیری می‌ماند سخت‌ترکردن شرایط محیط‌بانی؛ مثلا اعلام کنیم هر محیط‌بان باید سالانه 100 میلیون تومان بابت مالیات بر محیط‌بانی یا مالیات بر جنگل‌های خالی به دولت بپردازد.
اگر باز هم نتوانستید جلوی خدمت عاشقان طبیعت را بگیرید باید مراحل استخدام را سخت‌تر کنید؛  مثلا در شروط استخدام بنویسید استخدام هر محیط‌بان‌ منوط به اخذ این شرایط است: حداکثر 28 سال  سن و نیز داشتن حداقل ٨ فرزند.
 یک کار دیگر هم این است که آنها را با ضمانتنامه در برابر شکارچیان بیمه کنیم. برای این منظور هر محیط‌بان باید یک چک ضمانت به مبلغ 100 میلیون تومان به اداره محیط‌بانی بدهد که در صورتی که به وسیله شکارچیان کشته شد، چک ضمانتش به اجرا گذاشته شود. این طوری از ترس آینده خانواده‌شان دیگر ریسک نمی‌کنند که به تعقیب شکارچیان سنگدل بروند.
بد نیست از آنها برای حفاظت از جان حیوانات هم سفته گرفته شود و  هر جانوری که به وسیله شکارچیان کشته شد، وثیقه‌ محیط‌بان ضبط شود.
یکی از ضعف‌های مدیریتی در کشور عدم اطلاع‌رسانی درست و بهنگام است. سازمان محیط زیست باید در تمامی مناطق ممنوعه شکار و زیستگاه‌های حفاظت‌شده تابلوهای بزرگی نصب کند و با فونت درشت روی آنها بنویسد: «شکار محیط‌بان ممنوع». این یک کار فرهنگی است و باعث می‎شود به خطاطان و تابلوسازان نقاط دورافتاده هم خیری برسد.