9 سال پیش، برابر با هفدهم دسامبر 2011 میلادی، محمد بوعزیزی، دستفروش تونسی که مثل همیشه با گاری میوه‌فروشی خود عازم بازار میوه‌فروش‌های شهر سیدی بوزید بود، از سوی ماموران پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفت و گاری‌اش مصادره ‌شد. این برخورد تحقیرآمیز آن هم مقابل چشم دوستان و همشهریان برای محمد گران تمام شد و او را واداشت به شهرداری برود و از برخورد پلیس شکایت کند، اما آنجا هم کسی به داد‌خواهی‌اش توجه نکرد. محمد بوعزیزی هم که وضع را چنین دید دست از جان شست و با استفاده از یک ظرف تینر خود را مقابل ساختمان شهرداری آتش زد. این اقدام بوعزیزی جرقه انقلابی بزرگ در تونس شد و به حکومت 23 ساله زین‌العابدین بن علی بر این کشور پایان داد. البته لهیب این آتش فقط به تونس محدود نشد و به تأسی از بوعزیزی، 13 نفر دیگر در کشورهایی چون مصر، الجزایر و موریتانی دست به خودسوزی زدند و پایه‌گذار اعتراضاتی شدند که بعدها از آن به عنوان بهار عربی یاد شد. محمد بوعزیزی از حادثه خودسوزی جان سالم به‌درنبرد. آمبولانس بعد از نزدیک به 2 ساعت در محل حاضر شد و جسم بی‌جان او را به بیمارستان رساند. با شدت گرفتن اعتراضات، زین‌العابدین بن‌علی برای ملاقات جوان دستفروش به بیمارستان رفت، اما دیگر خیلی دیر شده بود. بوعزیزی 17 روز پس از خودسوزی به دلیل عوارض ناشی از این اقدام در 26 سالگی درگذشت. یک هفته پس از مرگ او، زین‌العابدین بن‌علی به عربستان گریخت. آتشی که محمد بوعزیزی برافروخت، دامن بسیاری از سران عرب را گرفت. حسنی مبارک، رئیس‌جمهوری مادام‌العمر مصر پس از 30 سال‌ از قدرت کناره گرفت و پای میز محاکمه نشست. معمر قذافی رهبر لیبی سرنوشتی عبرت‌آموز یافت و طی جنگ و گریز با انقلابیون در شهر زادگاه خودش سِرت کشته شد. علی عبدالله صالح، رئیس‌جمهوری مادام‌العمر یمن از این کشور فرار کرد. در اردن، کویت، سودان، الجزایر، بحرین، عربستان، مراکش و موریتانی اعتراضات منجر به سقوط دولت نشد، اما حکومت امتیازاتی را به معترضان داد. این میان سوریه اما به سرنوشتی غم‌انگیز دچار شد. به دلیل دخالت‌ سازمان‌های جاسوسی قدرت‌های غربی و تعدادی از کشورهای منطقه، تروریست‌ها از تمام دنیا راهی سوریه شدند و هرج و مرجی را رقم زدند که همچنان بعد از 9 سال به سرانجام نرسیده است.