حلزون‌ها عموماً در دسته جانورانی که فکر انسان‌ها را به خود مشغول می‌کنند قرار نمی‌گیرند. 33 ساعت طول می‌کشد تا یک حلزون بخواهد یک کیلومتر راه را طی کند. حلزون‌ها به غیر از روزهای بارانی، در روز روشن به ندرت بیرون می‌آیند. آن‌ها از آفتاب بیزار هستند و معمولاً بعد از غروب آفتاب و در شب فعالیت می‌کنند.
 حلزون‌ها سالانه جان هزاران انسان را می‌گیرند. هر سال 10 هزار نفر با انگل «شیستوزومیازیس» که حلزون‌ها میزبان آن هستند به کام مرگ می‌روند. این در حالی است که سالانه فقط 10 انسان توسط کوسه‌ها و 100 انسان توسط شیرها کشته می‌شوند.  
 حلزون‌ها برای زنده ماندن به طور مداوم به رطوبت نیاز دارند. وقتی درجه حرارت هوا بالا می‌رود، حلزون‌ها باید بخوابند تا بتوانند به مقدار کافی و برای حیات، مخاط ترشح کنند. ساعت خواب هر حلزون از چند ساعت تا 3 سال متغیر است.
 حلزون‌های آب شیرین معمولاً «هرمافرودیت» هستند، یعنی سلول‌های تخمک و سلول‌های اسپرم را با هم دارند. از این رو، آن‌ها می‌توانند به صورت غیرجنسی تولید مثل کنند.
 نوزاد حلزون‌ صدفی بسیار نرم و شفاف دارد که به مرور با دریافت کلسیم سخت و محکم می‌شود. صدف حلزون هم خانه‌ اوست، هم اندامی که از گوشته و بدنش محافظت می‌کند. اگر یک حلزون از انواع آسیب‌ها جان سالم به در ببرد، به هیچ عنوان از صدف شکسته‌، زنده نمی‌ماند!
 در صنعت کاغذسازی از صدف حلزون برای تقویت جنس کاغذ استفاده می‌کنند. یا برای ساخت محصولات آرایشی، از صدف خرد شده‌ برای تولید کرم ‌پودرهای صورت استفاده می‌شود. هم‌چنین این صدف به عنوان ماده‌ تقویت‌کننده برای اتصالات خودرو نیز به کار گرفته می‌شود!
 حلزون‌ها در ظاهر شبیه مار حرکت می‌کنند، اما در حقیقت اینطور نیست. آن‌ها با استفاده از یک پای عضلانی، بدن‌شان را حرکت می‌دهند. این میان بدن حلزون مخاطی ترشح می‌کند که به عنوان روان‌کننده عمل می‌کند. این ماده از قسمت‌های زیرین حلزون در برابر سطوح سخت یا تیز محافظت می‌کند.
 نمک به بدن حلزون ضربه‌ مهلکی وارد می‌کند. ترکیب نمک و لجن به مراتب کشنده‌ترین سم برای حلزون‌هاست. این ترکیب، محلول بسیار شوری ایجاد می‌کند که سریعاً به بدن آن‌ها نفوذ می‌کند. بدن حلزون بعد از مسموم شدن حباب می‌زند، جمع می‌شود و به دلیل کمبود آب می‌میرد!
برگردان از فکت سایت