102 سال پیش، برابر یازدهم نوامبر 1918 میلادی، امپراتوری آلمان تسلیم بی‌قید و شرط خود را اعلام کرد و به این ترتیب جنگ بین‌الملل اول پس از نزدیک به 4 سال پایان یافت. جنگی که جرقه آن 28 ژوئن 1914 میلادی با ترور آرشیدوک فرانتس فردیناند، ولیعهد اتریش و همسرش به دست «گاوریلو پرنسیپ» یک ملی‌گرای صرب‌تبار زده شد. در پی این سوء قصد، امپراتوری اتریش - مجارستان به صربستان اولتیماتوم داد، روسیه متحد سنتی صربستان آماده جنگ شد، آلمان به‌عنوان متحد امپراتوری اتریش - مجارستان به فرانسه حمله کرد، انگلستان به آلمان اعلان جنگ داد و به این ترتیب جهان در کام جنگی مهیب فرو رفت. اما اگر ترور ولیعهد اتریش را جرقه آغاز جنگ جهانی اول به شمار آوریم، بی‌شک شروط تحمیل‌شده به آلمان در پایان این جنگ را باید پیش‌زمینه آغاز جنگ جهانی دوم تلقی کنیم. قوای پیروز، انواع و اقسام شروط تحقیرآمیز را در معاهدات صلح دوجانبه و چند‌جانبه گنجاندند. با پایان جنگ، کشورهایی چون لهستان، یوگسلاوی و چکسلواکی از امپراتوری اتریش - مجارستان و تعداد بسیاری از کشورهای کنونی خاورمیانه از تکه‌تکه کردن امپراتوری عثمانی پدید آمدند. با مطالعه شروطی که متفقین در پایان جنگ بر متحدین خصوصا آلمان تحمیل کردند می‌توان فهمید چرا شعارهای آدولف هیتلر مبنی بر بازگرداندن عزت آلمانی‌ها در ‌سال 1933 مورد توجه مردم این کشور قرار گرفت. آلمان در نقطه پایانی جنگ جهانی اول علاوه بر از دست دادن بخش اعظمی از سرزمین‌های خود، موظف شد مبالغ هنگفتی را نیز به عنوان جریمه به متفقین پرداخت کند که همین امر اقتصاد این کشور را در ورطه نابودی انداخت.