42 ‌سال پیش در چنین روزی، برابر چهاردهم آبان ١٣٥٧ خورشیدی، محمدرضا پهلوی پس از ملاقات با ارتشبد غلامرضا ازهاری از او خواست پست نخست‌وزیری را  در دست بگیرد و به این ترتیب ازهاری 24 ساعت بعد کابینه خود را معرفی کرد. کابینه‌ای که برخی پست‌های آن به نظامیانی چون تیمسار غلامعلی اویسی، سپهبد امیرحسین ربیعی و ارتشبد عباس قره‌باغی سپرده شده بود و هدف از تشکیل آن تنها ارعاب مردم بود. در واقع 25 سال بعد از کودتای 28 مرداد 1332 خورشیدی و تحویل ساختمان نخست‌وزیری به سپهبد فضل‌الله زاهدی، محمدرضا شاه بار دیگر تصمیم گرفته بود بخت خود را با بر سرکارآوردن یک نخست‌وزیر نظامی دیگر آزمایش کند. ازهاری با درجه ارتشبدی ریاست ستاد بزرگ ‌ارتشتاران را برعهده داشت و تقریبا ارشدترین صاحب‌منصب ارتش ایران به شمار می‌رفت. با سقوط دولت 70 روزه جعفر شریف امامی، دولت نظامی ارتشبد ازهاری یکم آذر 1357 از مجلس شورای ملی رأی اعتماد گرفت. ازهاری کار خود را با برخی اقدامات عوام‌فریبانه همچون بازداشت تعدادی از رجال و دولتمردان سابق همچون ارتشبد نعمت‌الله نصیری، منوچهر آزمون، امیرعباس هویدا و غلامرضا نیک‌پی برای امیدوارکردن مردم به قصد دولت جدید برای اصلاح امور آغاز کرد. اما این قبیل اعمال آتش خشم مردم انقلابی را فرو ننشاند و کار به جایی رسید که نظامی کهنه‌کار راه انکار در پیش گرفت و اعلام کرد سروصداهایی که از گوشه و کنار پایتخت به گوش می‌رسد، نوار ضبط شده است که توسط خرابکارها برای ناامیدکردن مردم از پشت‌بام‌های شهر پخش می‌شود. سیاستی که نهایتا جواب نداد و کمتر از 2 ماه بعد با بر سر کارآمدن دولت شاپور بختیار، ازهاری و کابینه‌اش نیز به بایگانی تاریخ سپرده شدند.