42 سال پیش در چنین روزی، برابر 27 اکتبر 1978 میلادی، انور سادات رئیس‌جمهوری مصر به همراه مناخیم بگین نخست وزیر اسرائیل به طور مشترک برنده جایزه صلح نوبل شدند. این در واقع هدیه‌ای بود که سادات به خاطر پشت کردن به آرمان آزادی فلسطین دریافت کرد. او یک سال قبل از دریافت این جایزه به تل‌آویو رفته بود که همین سفر به انعقاد پیمان صلح با اسراییل انجامید. اما این پایان ماجرا نبود و سادات بهای صلح با مهم‌ترین دشمن مسلمانان در منطقه خاورمیانه را با جان خود پرداخت. 3 سال بعد از امضای قرارداد صلح بین قاهره و تل‌آویو، در صلاة ظهر ششم اکتبر 1981 میلادی، طی مراسم رژه نظامی هشتمین سالروز «جنگ رمضان» که در قاهره پایتخت مصر در جریان بود، انور سادات در حالی که داخل جایگاه ویژه نسبت به یگان‌های ‏نظامی ادای احترام می‌کرد، مورد سوءقصد تعدادی از نظامیان مسلمان و انقلابی قرار گرفت و کشته شد. در این روز، رأس ساعت 12 و 40 ‏دقیقه و هنگام عبور جنگنده‌های میراژ از فراز جایگاه، یک کامیون نظامی که تعدادی از افسران ارتش مصر راکب آن بودند هنگام عبور از جلوی جایگاه توقف کرده و به انور سادات ادای احترام نظامی کردند. اما بعد از لحظاتی سلاح‌های خودکار خود را که طبیعتا می‌بایست عاری از فشنگ ‏باشند به سمت او نشانه رفته و آتش گشودند. در همان شلیک‌های نخستین، گلوله‌ای سادات را نقش بر ‏زمین کرد اما مهاجمان برای اطمینان بیشتر، به محل جایگاه نزدیک شده و یکی از آنها به نام سروان خالد اسلامبولی پیکر انور سادات را که همچنان روی زمین افتاده بود به ‏رگبار بست و کار را تمام کرد.