تنها قطار سفیدرنگ ناوگان ریلی کشور هیچ وقت مسافر عادی نداشت؛ اسمش قطار امدادی بود و صدای چرخ‌هایش خبر از شروع عملیاتی تازه در روزهای جنگ با عراق می‌داد. ماجرای این بیمارستان سیار از زبان امدادگری که 4‌ سال مجروحان را در این قطار همراهی می‌کرد، خواندنی است.جنگ که شروع شد ،صدای سوت قطار هم معنای دیگری پیدا کرد و آن صدای همیشگی نبود. تنها قطار سفیدرنگ ناوگان ریلی که راه جنوب را در پیش می‌گرفت، همه می‌دانستند عملیات تازه‌ای در راه است. منوچهر عبدخداوندی از امدادگرانی است که با آغاز جنگ با قطار امدادی هلال‌ احمر همراه شد و مجروحان و مصدومان را تا رسیدن به نخستین بیمارستان امن همراهی می‌کرد. او می‌گوید: «واگن‌های بیمارستانی قبل از انقلاب وارد کشور شدند و قرار بود هر کدام از آنها به همراه پزشک و پرستار انتهای قطارهای مسافربری در مسافت‌های دور متصل شوند. این طرح عقیم ماند و واگن‌ها تا زمان جنگ بدون استفاده بودند. با شروع جنگ این 6 واگن به هم متصل شد و به‌ عنوان قطار بیمارستانی در بزرگ‌ترین عملیات‌ و مأموریت‌ها شرکت کرد و مجروحان را به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی شهرهای امن که در سر راهش بود، منتقل می‌کرد.»قبل از آغاز عملیات قطار به نزدیک‌ترین نقطه امن به شهرهای جنوبی اعزام می‌شد، مجروحان و مصدومان منطقه در آن مداوا می‌شدند و افراد بدحال‌تر بستری می‌شدند تا بعد از عملیات به همراه مجروحان به بیمارستان منتقل شوند: «مجروحان منطقه که در قطار مستقر می‌شدند، منتظر آغاز عملیات می‌شدیم. این قطار تنها وسیله انتقال مجروحان نبود و هلی‌کوپتر و هواپیمای سی 130 و آمبولانس هم بود. اما وقتی هواپیمای شهید شاه‌آبادی مورد اصابت قرار گرفت، منطقه هوایی تا مدتی ناامن بود و در چند عملیات بعد از آن، همه مجروحان بدحال با همین قطار بیمارستانی منتقل می‌شدند.» با پایان هر عملیات امدادرسانی در قطار بیمارستانی آغاز می‌شد و مجروحان بسته به نوع جراحت و مصدومیت به بیمارستان‌های صحرایی یا بیمارستان‌های شهرهای مختلفی که سر راه قطار بود، منتقل می‌شدند. امدادگران و تیم پزشکی تا رسیدن به مراکز درمانی اقدامات اولیه را برای بهبود شرایط مصدومان بر عهده داشتند. عبدخداوندی، امدادگر پیشکسوت هلال ‌احمر می‌گوید: «در طول جنگ قطار دو بار مورد حمله قرار گرفت اما به خیر گذشت. یکی از دغدغه‌های ما گرفتن پذیرش برای مجروحانی بود که به تهران منتقل می‌شدند. بعد از تهران، قطار به سمت قائمشهر، ساری، بهشهر و گرگان می‌رفت تا برای مجروحان پذیرش بگیرند.» قطار امدادی هلال‌ احمر بعد از دوران جنگ بدون استفاده ماند و بعدها به‌عنوان خوابگاه پرسنلی که روی خط هستند، از آن استفاده می‌شد.