فرهاد آییش، بازیگر:  «چند وقت پیش آقایی من را سوار کرد و گفت خیلی شبیه این هنرپیشه فرهاد آییش ‏هستی. رویم نشد بگویم خودش هستم. گفت خیلی هم آدم اهل حالی است ما گاهی جمعه‌ها با هم می‌رویم ‏کله پاچه می‌خوریم. بعد گفت شما خودش هستی من شما را با آتیلا پسیانی اشتباه گرفتم!‏»

 سوسن پرور، بازیگر: «من به این موضوع فکر نمی‌کنم که کارنامه هنری‌ام را پربار کنم یا بخواهم قدرت ‏بازیگری‌ام را به مخاطبان نشان بدهم. آنچه برای من مهم است خوشحال بودن است، اینکه از بازی یک نقش ‏لذت ببرم. ولی با این موضوع موافق هستم که بازیگران کمدی در سینمای ایران با اجرای نقش جدی بیشتر ‏دیده می‌شوند. مثلا وقتی‌ رضا عطاران یا مجید صالحی یک نقش تراژیک بازی می‌کنند، ما که پیش‌ازاین ‏بازی‌های کمدی آنها را دیده‌ایم از این تفاوت به شعف می‌آییم و قابلیت‌های متفاوت بازیگری آنها را ‏می‌بینیم. این موضوع کلا جذاب است که بتوانید کلیشه‌ها را تغییر بدهید.‏»

 حمیدرضا شاه‌آبادی، نویسنده کودک و نوجوان: «اگر کتاب‌های دینی وجه آگاهانه تربیتی نداشته باشد، نتیجه ‏ناخوشایند و معکوس به همراه خواهد داشت. آموزش برخی از ارزش‌های اخلاقی مهم است، زیرا شخصیت ‏انسان‌ها درحال شکل‌گیری است و این امر به وسیله کتاب دینی امکان‌پذیر است؛ اینکه دروغ نگویند، به ‏اموال دیگران دست‌درازی نکنند، دیگران را آزار ندهند، مراقب محیط‌زیست باشند و...، همه اینها می‌تواند از ‏طریق ادبیات دینی منتقل شود.‏»

 حمیدرضا نعیمی، کارگردان: «با اینکه با تمام وجودم درد، تلخی، فقر و دشواری‌ها را حس می‌کنم، ولی فکر ‏کردم باید به جنگ این نومیدی بروم و شاید اینجاست که وظیفه سخت هنرمند، خود را نشان می‌دهد. او ‏انتخاب کرده صدای یک نسل باشد و با اینکه درد می‌کشد و صحنه‌های رنج‌آور را می‌بیند اما وظیفه خود ‏می‌داند که شور زندگی را در مردم زنده کند‎.‎‏ حالا دیگر با خود ماست که مردم را به چه سمتی هدایت کنیم، ‏اینکه از کشور بروند یا بمانند و پایمردی کنند تا به کمک یکدیگر، از این بحران به سلامت گذر کنیم. امروز ‏وظیفه ما شاید از همیشه سخت‌تر است.‏»