[شهروند] کمتر کسی در دنیا وجود دارد که نام ونسان ون‌گوگ را نشنیده باشد. یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین هنرمندان امپرسیونیست دنیا! او سی‌ام مارس 1853 در هلند به دنیا آمد. البته پیش از او یک «ونسان ون‌گوگ» دیگر هم وجود داشت. در واقع برادرش که در نوزادی درگذشت هم به همین نام خوانده می‌شد. شاید هم خیلیها او را به واسطه گوش بریده شده‌اش بشناسند، اما احترام به او همچنان پابرجاست. ون‌گوگ در زمان حیاتش اصلاً شناخته‌شده و معروف نبود. شاید ندانید اما در ابتدا، ونسان قصد داشت تا مانند پدرش كشیش شود.
1- ون‌گوگ در طول عمرش حدود 21هزار اثر هنری خلق کرده که 860تای آن، نقاشی رنگ روغن است و بیشتر این آثار در دو‌سال پایانی عمرش خلق شده‌اند! او در زمان حیات، موفق شد فقط یکی از نقاشی‌هایش به نام «تاکستان سرخ» را بفروشد.
2- ونسان از بیست‌وهفت‌سالگی نقاشی کشیدن را شروع کرد. او نقاشی را خودش یاد گرفته بود، اما به مدت چهارسال نیز در مدرسه هنر آنتورپ تحصیل کرد. هرچند زمانی که در مدرسه هنر مشغول تحصیل بود، به دلیل سبک عجیب و غریب و نامتعارف نقاشی‌هایش با چند نفر از معلم‌هایش دچار درگیری شد. او در اوایل کارش فقط می‌توانست از گل، مناظر طبیعی و خودش نقاشی بکشد زیرا پول اجیر کردن مدل زنده را نداشت. او وقتی درگذشت بیش از 30 پرتره از خودش نقاشی کرده بود.
3- ونسان در طول زندگی‌اش بیش از 800 نامه نوشت که بیشتر آن به برادرش تئو بود. کسی که نزدیک‌ترین دوست او نیز به حساب می‌آمد. بزرگ‌ترین حامی مالی ونسان در بیشتر دوره‌های زندگی همین برادرش تئو بود. ونسان تمام پولی که از برادرش دریافت می‌کرد را صرف خرید وسایل نقاشی می‌کرد و همین باعث می‌شد که او کمتر غذا بخورد و در فقر زندگی کند. پول او عمدتاً برای تهیه نان، قهوه و دخانیات کفایت می‌کرد.
4- ون‌گوگ دچار چندین بیماری ازجمله صرع، توهم و اختلالات روحی و روانی بود. او گاهی دچار تشنج می‌شد و در زمان یکی از همین حملات عصبی با تیغ به دوستش حمله برد و درنهایت یکی از گوش‌های خودش را قطع کرد!
5- متأسفانه ون‌گوگ در روابط احساسی و عاشقانه بخت زیادی نداشت. در دوره‌ای، ونسان و دختری که در همسایگی‌شان زندگی می‌کرد، درگیر احساساتی عاشقانه نسبت به همدیگر شدند اما هیچ‌کدام از خانواده‌ها به ازدواج آنها راضی نشدند. در نهایت دختر با خوردن سم قصد داشت خودش را بکشد اما ون‌گوگ او را به بیمارستان رساند.
6- ون‌گوک معتقد بود که شب به مراتب زنده‌تر، زیباتر و رنگارنگ‌تر از روز است. او معمولاً برای نقاشی به مزارع گندم می‌رفت. عاقبت در یکی از همین مزرعه‌ها با اسلحه‌ای به سینه خود شلیک کرد که درنهایت منجر به مرگش شد. بعد از این تیراندازی، ونسان تا 30 ساعت زنده ماند. او آخرین لحظات حیاتش را در کنار برادرش گذراند. آخرین جمله‌ای که او به زبان آورده بود، این است: «اندوه تا ابد می‌ماند...»
7- تئو(برادر ونسان) در مراسم ترحیم او، به دایره کوچک دوستان صمیمی‌اش اجازه داد تا هرکدام یکی از نقاشی‌های او را برای یادگاری بردارند. پزشک ونسان، بسیاری از نقاشی‌های او را برداشت. این نقاشی‌ها، نسل به نسل در خانواده این پزشک دست به دست شدند تا زمانی که تقریباً همه آنها سر از موزه لوور درآوردند.
8- پس از گذشت 11سال از مرگ ون‌گوگ، نقاشی‌ها و آثار او، مورد توجه خاص و عام قرار گرفت. یکی از تأثیرگذارترین افراد در افزایش شهرت ون‌گوگ، همسر تئو بود که نقاشی‌ها و نامه‌های ونسان را جمع می‌کرد و با خودش عهد کرده بود که هرطور که شده، به‌عنوان قدردانی آنها را به ثبت برساند. شاید اگر او نبود، ون‌گوگ تا این حد مشهور نمی‌شد.
9- گران‌ترین اثر ون‌گوگ، تابلوی پرتره دکتر گاشه است که در یک حراجی 82میلیون و 500هزار دلار بابت آن پرداخت شد. بعد از مرگ ون‌گوگ، صاحب میهمان‌خانه‌ای که او آخرین بار در آنجا سکونت داشت، دوتا از تابلوهای نقاشی او را تنها به قیمت 10 دلار فروخت، چون فکر می‌کرد نگه داشتن آنها بی‌فایده است و بعدها خراب می‌شوند.
10- رابطه بین ونسان و برادرش تئو بسیار قوی، نزدیک و صمیمی بود. به‌طوری که تئو، اندکی پس از درگذشت ونسان به شدت افسرده شد و چهار ماه بعد از دنیا رفت. همسر تئو به علاقه این دو برادر احترام می‌گذاشت و پس از مرگ تلاش کرد تا هردوی آنها در کنار یکدیگر دفن شوند.
11- در بسیاری از آثار ون‌گوگ، از رنگ زرد گرم و زنده استفاده شده، اما از آنجایی که جنس رنگها از نظر شیمیایی ناپایدار بوده‌اند، درحال حاضر روی تابلوهای اصلی، کم‌رنگ شده است.
12- تلفظ نام ون‌گوک برای بسیاری از افراد و در خیلی از زبان‌ها، سخت و مشکل است. همچنین از آنجا که املای نام «ونسان ون‌گوگ» کمی سخت است و معمولاً با اشتباهات نگارشی مواجه می‌شود، او تصمیم گرفت به جای نوشتن نام کاملش صرفاً روی نقاشی‌ها بنویسد «ونسان». در ضمن، ون‌گوگ عادت نداشت همه نقاشی‌هایش را امضا کند.
برگردان از thefactsite / مترجم: فاطمه کرمی