[مینا شهنی] درحالی‌که دولت بودجه ترمیم /همسان‌سازی یا افزایش مستمری بازنشستگان دو صندوق کشوری و لشکری را از خزانه پرداخت می‌کند، اما این بودجه را برای بازنشستگان تأمین اجتماعی نخواهد پرداخت.
اگرچه به نظر می‌رسد و احتمالا باید تمامی مستمری‌بگیران و بازنشستگان همه صندوق‌ها از این مساعدت‌های دولت برخوردار باشند، اما تأمین اجتماعی که بزرگ‌ترین صندوق بیمه کشور است، از قلم جا افتاده و باید برای افزایش مستمری بازنشستگان از منابع داخلی‌اش استفاده کند.
تنها کاری که دولت برای تسهیل افزایش مستمری بازنشستگان تأمین اجتماعی انجام می‌دهد، پرداخت 10درصد از بدهی‌اش به سازمان تأمین اجتماعی است و جالب است که حتی این پرداخت نیز به صورت نقد انجام نمی‌شود، بلکه در قالب تهاتر انجام خواهد شد، حالا باید دید که آیا سازمان تأمین اجتماعی قادر خواهد بود در فرصتی کوتاه سهام (کارخانه‌های) واگذار شده از سوی دولت را به پول نقد تبدیل و این پول را در کانال افزایش مستمری بازنشستگانش جاری کند یا خیر؟ اگر پاسخ این پرسش خیر باشد، آنگاه سازمان تأمین اجتماعی ناچار است از منابع داخلی‌اش پول مورد نیاز برای افزایش مستمری بازنشستگانش را تأمین و آن را پرداخت کند.
اینکه چرا دولت سازمان تأمین اجتماعی و بازنشستگانش را بر سر سفره راه نمی‌دهد هم البته در لفافه‌ای ظریف با محتوای «تأمین اجتماعی از منابع دولتی استفاده نمی‌کند» پیچیده شده و از سوی مسئولان اعلام شده است.
دیروز علی ربیعی، سخنگوی دولت درباره همسان‌سازی حقوق بازنشستگان گفت: «سه صندوق مهم ما صندوق بازنشستگی لشکری، کشوری و تأمین اجتماعی هستند. صندوق تأمین اجتماعی از منابع دولت استفاده نمی‌کند. کار ما در آنجا دشوارتر است. در آنجا تلاش کردیم با پرداخت ۳۲هزار‌میلیارد تومان از بدهی دولت به تأمین اجتماعی، زمینه همسان‌سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی فراهم شود.»
او هم از همان استدلال استفاده نکردن تأمین اجتماعی از منابع دولتی سود برده و بر پایه این استدلال بحث را پیش برده و بازپرداخت بخشی از بدهی‌های دولت در قالب تهاتر را به‌عنوان اقدام دولت اعلام کرده است.
حالا سوال این است که آیا اجرای قانون همسان‌سازی وظیفه سازمان تأمین اجتماعی است؟
رشته همسان‌سازی
دو‌هزار و 500میلیارد تومان تعهد دولت نهم برای اجرای طرح موسوم به همسان‌سازی بود که فقط 900میلیارد تومان آن (در قالب سهام مخابرات) به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت شد و مابقی ماند که ماند، سهام مخابرات همان موقع فروخته شد و درنهایت این 900میلیارد تومان هم تبدیل به افزایش 80هزار تومانی مستمری بازنشستگان سازمان در سال 1388 شد و باقی طلب بودجه همسان‌سازی هم هرگز پرداخت نشد.
اما بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی چشم‌شان برای دریافت حق و حقوق‌شان باز ماند، چراکه می‌دانستند و درست هم می‌دانستند که همسان‌سازی به درستی و به صورت کامل اجرا نشد و هرگز حق و حقوق‌شان کامل پرداخت نشد.
از آن سال تا حالا که 11سال گذشته است، بازنشستگان منتظر و پیگیر در جست‌وجوی احقاق حقوق‌شان هستند که اگرچه به نظر می‌رسد بودجه آن باید از سوی دولت تأمین شود، اما با استفاده از یک راه جایگزین بار مالی بر دوش سازمان تأمین اجتماعی افتاده است. همسان‌سازی حقوق بازنشستگان رشته‌ای است که رازهایی از مخابرات را هم در خود دارد.