[شهروند] در بین پستانداران، راکون، ضریب هوشی بسیار بالایی دارد. این موجود باهوش‌تر از گربه و کمی هم خنگ‌تر از میمون است! مثلاً آنها از پنجه‌هایشان برای باز کردن در سطل زباله کمک می‌گیرند و می‌توانند تا سه سال، راهحلهایی را که برای کارهای مختلف به کار گرفته‌اند به خاطر بسپارند. اگر تمایل دارید به اطلاعات بیشتری درباره این موجود دوست‌داشتنی و بامزه دست پیدا کنید، مطلب پیش رو را تا انتها بخوانید.
1- عمر راکون‌ها در طبیعت دو تا سه‌سال بیشتر نیست، درحالی‌که آنها در اسارت تا 20سال هم زندگی می‌کنند.
2- راکون‌ها برای برقراری ارتباط، بیش از 50 صدای مختلف را از خودشان درمی‌آورند. آنها می‌توانند صدایی شبیه صدای مار دربیاورند، خرخر کنند یا زوزه بکشند! راکون‌ها این صداها را در موقعیت‌های مختلف تولید می‌کنند، خصوصاً زمانی‌که گرسنه هستند و دنبال غذا می‌گردند.
3- راکون‌ها عمدتاً حیواناتی شبگرد هستند، بدین معنی که به جای روز، شب‌ها بیدار می‌مانند. اما آنها در بعضی مناطق خاص، ممکن است برای پیدا کردن غذا در طول روز از خواب بیدار شوند.
4- راکون‌ها در جاهای مختلفی زندگی می‌کنند، از مناطق گرمسیری گرفته تا شهرهای شلوغ. راکون‌ها حیوانات بومی آمریکای شمالی هستند. به‌عنوان مثال شهر تورنتو درکانادا مملو از راکون است. این جانوران اغلب در شهرهای شلوغ و بزرگ زندگی می‌کنند تا منابع غذایی‌شان راحت‌تر تأمین شود.
5- راکون‌ها، پنجه‌های بسیار حساسی دارند که در آب حساس‌تر هم می‌شوند. آنها روی هر پنجه دست‌شان، پنج انگشت دارند. راکون‌ها با 180 درجه باز کردن پای عقب‌شان می‌توانند از درخت پایین بیایند.
6- راکون‌ها هرچه را پیدا کنند، می‌خورند، از حشرات گرفته تا گیاهان! آنها بخش اعظمی از چاشت روزانه‌شان را با شکار خیلی از موجودات آبزی، مثل خرچنگ و قورباغه فراهم می‌کنند.
7- تصادفات جاده‌ای بزرگ‌ترین عامل مرگ راکون‌هاست. راکون‌ها در طبیعت، به غیراز یوزپلنگ‌های آمریکایی، گربه‌های وحشی و گرگ‌های صحرایی آمریکایی، شکارچی خاص دیگری ندارند. اما بیماری، به‌خصوص در شهرها، یکی از قاتلان بزرگ راکون‌هاست.
8- راکون‌ها هفت گونه مختلف دارند که فقط یک گونه از آنها در خطر انقراض است: راکون‌های کوتوله!
9- بعضی به دسته راکون‌ها می‌گویند «مهد کودکی‌ها»، یا بعضی دیگر می‌گویند «دار و دسته چشم‌چران‌ها»! لانه این حیوانات، اغلب محل زندگی چهار راکون است، اما دیده شده تا 30 راکون هم در این لانه‌ها زندگی کنند!
10- متوسط قد راکون‌ها 40 تا 70 سانتی‌متر و متوسط وزن‌شان 3 تا 9 کیلوگرم است.
11- طول مدت بارداری راکون‌های ماده، حدوداً 63 روز است. آنها سالی یک‌بار در اوایل تابستان زایمان می‌کنند و هر بار، حدوداً هفت بچه‌راکون به دنیا می‌آورند. راکون‌های ماده معمولاً در سوراخ درختان یا زیر شیروانی خانه‌ها، نوزادان‌شان را به دنیا می‌آورند. راکون مادر بعد از زایمان، تا مدتی بچه‌هایش را همان‌جا نگه می‌دارد و بعد از حصول اطمینان از اینکه آنها از آب و گل در آمده‌اند، ریسک بیرون آمدن‌شان را به جان می‌خرد. راکون‌های ماده فرزندان خود را به تنهایی بزرگ می‌کنند.
12- راکون‌ها دُمی پرپشت و لکه سیاهی دور چشم‌شان دارند که گویا توانایی بصری‌شان را در تاریکی شب بیشتر می‌کند. آنها خز خاکستری یا قهوه‌ای فوق‌العاده ضخیمی دارند که 90درصد آن، برای گرم نگه داشتن بدن‌شان در زیر آب به کار می‌رود.
13- راکون‌ها در فصل زمستان درون لانه‌هایشان می‌مانند. درواقع راکون‌ها، خواب زمستانی ندارند، اما تمام زمستان را در نوعی خمودگی، سستی و رخوت به سر می‌برند. برای همین هم در موسم سرما از لانه بیرون نمی‌آیند.
14- راکون‌ها حتی هنگام بالا رفتن از تنه درختان هم می‌توانند بدوند و اگر از ارتفاع 40 متری سقوط کنند، آسیب نمی‌بینند! هم‌چنین می‌توانند خیلی سریع شنا کنند. توانایی تند دویدن به راکون‌ها کمک می‌کند تا بعد از اینکه غذایشان را دزدیدند، فرار کنند!
15- بیشتر رفتارهای راکون‌ها غیرقابل پیش‌بینی است و غالباً خطرناک! بزرگ‌ترین خطری که از جانب راکون‌ها انسان را تهدید می‌کند، این است که آنها بعضاً ناقل ویروس‌هاری و چندین بیماری دیگرند.
16- متأسفانه انسان‌ها، راکون‌ها را به دلیل خزشان شکار می‌کنند. در قرن‌های 19 و 20، از خز راکون‌ها برای دوخت لباس‌های گرم مثل کت، کلاه و... استفاده می‌شد و حالا هم می‌شود.
برگردان از thefactsite