عبدالحمید الهامی‌فر عضو شورای شهر زاهدان

این روزها ویروس کرونا در کشور همه‌گیر شده است و استان سیستان‌وبلوچستان هم وضعیت خوبی ندارد، مسئولان بهداشتی به طور مرتب به مردم توصیه می‌کنند که موازین بهداشتی را رعایت کنند و دست‌هایشان را بشویند. اما شهروندان زاهدانی در برخی از مناطق شهر در بسیاری از اوقات اصلا آبی در اختیار ندارند که بنوشند چه برسد به اینکه بخواهند برای شست‌وشوی دست‌هایشان از آن استفاده کنند. کمبود آب شرب در شهر زاهدان مسأله‌ای ریشه‌دار است و یک شبه به‌وجود نیامده است. آب بسیاری از چاه‌هایی که از گذشته برای تأمین آب شرب مردم زاهدان حفر شده بود در وضعیت کیفی نامطلوبی قرار دارد، عمدتا شور است و باید به وسیله تصفیه‌خانه شهر پالایش شود. متأسفانه بخش بسیاری از آب این چاه‌ها به جای تصفیه و مصرف از شبکه خارج شده و در بیابان به هدر می‌رود. از کارشناسان و مسئولان مرتبط درباره هدررفت آب سوال کردیم که آنها هم تقصیر را متوجه قدیمی‌بودن دستگاه‌های تصفیه‌خانه می‌دانند. خب اگر مشکل قدیمی‌بودن دستگاه‌هاست چرا بودجه‌ای برای بهسازی و نوسازی تصفیه‌خانه اختصاص نمی‌یابد تا جلوی هدررفت این حجم از آب گرفته شود؟ این حجم از آب را می‌توان به شبکه برگرداند تا مردم از آن استفاده کنند. حتی اگر این آب‌ برای شرب هم مناسب نباشد، می‌توان از آن برای افزایش سرانه فضای سبز شهر استفاده کرد تا کمتر بر سفره‌های آب زیرزمینی زاهدان بارگذاری اضافه صورت گیرد. اما رهاکردن آب چاه‌های اطراف شهر در بیابان‌ها کار معقولی نیست. از سوی دیگر بخش مهمی از آب شرب زاهدان از طریق خط لوله‌ای تأمین می‌شود که آب را از چاه‌نیمه‌ها در تالاب هامون به زاهدان می‌رساند. همه ساله میزان بارندگی در هیرمند و میزان آبی که از طریق افغانستان به ایران وارد و داخلی چاه‌نیمه‌ها می‌شود در چگونگی تأمین آب زاهدان نقشی اساسی دارد. همگان می‌‌دانند که در دو سال اخیر بارش‌ها خوب بوده و به همین دلیل آب بیشتری هم از طریق هیرمند به هامون وارد شده است. در این شرایط انتظار می‌رود مسئولان استانی و ملی برای اختصاص حقابه بیشتر برای شهر 700 هزار نفری زاهدان تلاش کنند. مردم شرایط دشواری دارند. ما هم به عنوان نمایندگان آنها در شورای شهر زاهدان این موضوع را دنبال کرده‌ایم اما خب فعلا وعده کرده‌اند که وضعیت در روزهای آینده بهتر می‌شود. گاهی موضوع انتقال آب از دریای عمان هم مطرح می‌شود که این طرح تا الان روی کاغذ مانده و به نظر من هم در آینده نزدیک عملی نمی‌شود. در طرحی ملی مقصد نهایی آب استان‌های دیگر تعیین شده است اما فعلا عملیاتی نیست. مردم چابهار به عنوان شهری که به دریای عمان چسبیده امروز آب شرب ندارند. پس در این شرایط باید تمرکز مسئولان بر افزایش حقابه از چاه‌نیمه‌ها و بهبود وضعیت تصفیه‌خانه زاهدان باشد.