[شهروند] تحقیقات جدید منتشر شده به مناسبت نوزدهم ژوئن، روز جهانی پناهندگان نشان می‌دهد که در ‏حال حاضر کووید-19‏‎‏ تأثیر اقتصادی قابل توجهی‎ ‎بر زندگی آسیب‌پذیر پناهندگان گذاشته است‎. مطالعات صلیب‌سرخ و هلال‌احمر درباره پناهندگان ساکن در ترکیه کشوری که بیشترین ‏جمعیت پناهندگان را در جهان در خود جای داده است، متمرکز شده و نتایج اثرات عمیق شیوع‎ کووید-19 ‎را نشان می‌دهد‎. به‌عنوان مثال، تقریباً 70‌درصد از پناهندگان مورد بررسی قرار ‏گرفته، گفته‌اند که از زمان شروع همه‌گیری شغل خود را از دست داده‌اند. علاوه بر این، نزدیک به ‏‏80‌درصد آنها افزایش قابل توجهی در هزینه‌های روزانه خود گزارش کرده‌اند. این عوامل در کنار ‏دیگر چالش‌ها شکاف اقتصادی بزرگی را ایجاد کرده که بسیاری از خانواده‌های پناهندگان در تلاش برای ‏رفع آن هستند. بیش از نیمی از این خانواده‌ها مجبور شده‌اند راه‌های دیگری مانند گرفتن وام برای ‏تأمین هزینه‌های خود پیدا کنند. فرانچسکو روکا‎، رئیس فدراسیون بین‌المللی جوامع صلیب‌سرخ و ‏هلال احمر‎ (IFRC) ‎می‌گوید‎ که کووید-19 درد و رنج بسیاری از آسیب‌پذیرترین افراد جهان را تشدید ‏می‌کند. بسیاری از پناهندگان پیش از این زیر خط فقر زندگی  و تلاش می‌کردند در ‏شرایط سخت آرزوهایشان را برآورده و اهداف خود را دنبال کنند اما در شرایط فعلی آنها درآمد ‏ناچیزی را هم که داشتند از دست داده‌اند و شرایط سخت آنها را مجبور می‌کند تا منابع اصلی ازجمله ‏غذا و دارو را هم محدود کنند. ‏ این یافته‌ها همسو با تجارب و مشاهدات تیم‌های صلیب‌سرخ و هلال‌احمر در سراسر جهان و  طنین‌‏انداز اوضاع وخیم پناهجویان است. میزان وخامت در مناطقی مانند کاکس بازار، آمریکای جنوبی و ‏آمریکای مرکزی بسیار گسترده و در عین حال متفاوت است و مهاجران آسیب‌پذیر به‌طور غیرمستقیم ‏تحت‌تأثیر همه‌گیری و پیامدهای آن قرار گرفته‌اند. روکا می‌گوید‎‏ تأثیر اقتصادی و اجتماعی با ‏گذشت زمان بدتر می‌شود و نه‌تنها خطر عدم امنیت غذایی و سوء تغذیه را افزایش می‌دهد بلکه به ‏طور بالقوه خطرات جدی محافظتی حمایتی ازجمله خشونت مبتنی بر جنسیت و خشونت علیه کودکان ‏را ایجاد می‌کند زیرا فشار بر خانواده‌ها افزایش یافته است‎.به گفته روکا، ما در سطح جهانی شاهد هستیم كه شبکه‌های امنیت اجتماعی به جوامع آسیب‌پذیر ‏كمك می‌كنند تا ركود اقتصادی ناشی از‎ کووید-19 ‎را جبران كنند. پیام ما این است که سیستم‌های حمایت اجتماعی باید انعطاف‌پذیر، ‏مرتبط و فراگیر‌تر شود. بخش‌های بشردوستانه باید در برابر وسوسه جایگزینی یا تقلید از سیستم‌‏های حمایت اجتماعی دولت‌ها مقاومت کنند و در عوض مکمل و هماهنگ با یکدیگر جلو بروند تا ‏کسی از حمایت‌ها محروم نشود.