قتل‌های خانوادگی و ناموسی یکی از خشن‌ترین رفتارهای موجود در جامعه است. بعد از قتل رومینا، جامعه دچار شوک احساسی و عصبی شد. پدر یک دختر 13ساله سرِ او را با داس برید. چه علتی باعث می‌شود این جنایات رخ دهد. دکتر مجید ابهری، آسیب‌شناس اجتماعی و رفتارشناس در گفت‌وگو با «شهروند» این قتل‌های خانوادگی ناشی از تعصبات کورکورانه را تحلیل می‌کند و آگاهی‌ندادن را بیشترین علت چنین جنایت‌هایی می‌داند: «معمولا در اکثر قتل‌های خانوادگی، جنایت نسبت به یکی از زنان و دختران خانواده رخ می‌دهد. مرد خانواده دچار تعصب شده و با ضعف مدیریت، رفتارهای هیجانی و نقصان هدایت خشم خود روبه‌رو می‌شود و دست به جنایت می‌زند. متأسفانه فرهنگ بعضی از جوامع این‌گونه است که افراد درصورت وقوع ارتباط عاطفی یک زن با مرد بیگانه با نگاهی تحقیرآمیز به آن نگریسته و دایم این مسأله را سرزنش می‌کنند. در نتیجه این حرف‌ها و سرزنش‌های مردم، مردِ خانواده را عصبی کرده و او نیز برای فرار از این‌گونه فشار‌ها و خالی‌کردن عقده‌های خود دست به جنایت می‌زند؛ درصورتی که وقتی گفته می‌شود پدر صاحب خون فرزندش است، در واقع به این معنی است که او باید حامی خون باشد، نه اینکه بکشد و به راحتی خون بریزد.»دکتر ابهری، سهل‌گیری قانون در رابطه با قتل‌های خانوادگی را دلیل اصلی افزایش آن در جامعه می‌داند: «باید نسبت به اصلاح این‌گونه موارد اقدام شود. نباید هرکس به‌عنوان صاحب به خودش اجازه دهد که دست به قتل بزند. اگر مردی قادر به ادامه زندگی نیست، می‌تواند از همسرش جدا شود. قتل‌های امروزه که به قتل‌های ناموسی معروف است، جنایاتی هستند که از روی خشم و کمبود مدیریت رفتارها درجامعه اتفاق می‌افتد. در این میان رسانه‌ها هم باید به طرز روشن و واضحی وارد میدان شوند. فقط بیان اخبار کافی نیست. باید این چنین مسائلی کالبدشکافی شود. از طرف دیگر، پدر و شوهر قاتل نیز مورد معاینه روانکاوی قرار بگیرند. تصویب قوانین بازدارنده و آگاه‌سازی جامعه و تعیین قوانینی که این‌گونه افراد به مجازات برسند نیز، از دیگر راهکارهای موجود برای کمتر تکرارشدن این فجایع است. البته از نظر من اعدام کارساز نیست؛ چراکه اگر کارساز بود، الان نباید هیچ قاچاقچی‌ای وجود داشته باشد. در واقع باید با آگاه‌سازی و رشد فرهنگی و اطلاع‌رسانی در جامعه اقدام شود، تا مردم بدانند چنین جنایاتی که نشان از تعصب جاهلی دارند، جز به از هم پاشیده‌شدن یک زندگی هیچ نتیجه مثبتی نخواهد داشت. در واقع این کارشناسان و صاحب‌نظران هستند که می‌توانند با فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی مانع بروز چنین اتفاقات تلخی شوند.»