درگذشت محمدعلی کشاورز یکی از تلخ‌ترین اخبار سینمایی سال جاری تاکنون بوده. خبری که با واکنش گسترده اهالی سینما و تلویزیون مواجه شده است.
رئیس رسانه ملی، عبدالعلی علی‌عسکری: «پدرسالار دوست داشتنی مخاطبان تلویزیون در آخرین روزهای بهار ۹۹ از این کره خاکی خداحافظی کرد، اما با نقش آفرینی ماندگار خود در چهل و پنج فیلم سینمایی، سی و هشت سریال تلویزیونی و ده‌ها ئتاتر و تله تئاتر همواره در قلب و جان مردم ایران باقی خواهد ماند.»
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی علیرضا تابش: «صفای نفس، خلوص، تواضع و فروتنی استاد فقید مرحوم محمدعلی کشاورز میراث مانایی است از هنرمندی که با شرافتش، در گنجینه هنرهای نمایشی این آب و خاک، چون دُرّی نایاب، تابنده خواهد ماند.»
امین تارخ: هنرمندان ما به‌خصوص نسل پیشین ما یکی پس از دیگری در حال رفتن هستند و سنگینی عدم حضورشان را در بین خود احساس می‌کنیم. البته آنها یادگارهایی گرانبها به لحاظ فرهنگی و هنری را در بین ما به جا گذاشته‌اند که می‌تواند از سنگینی این عدم حضور تا حدی بکاهد. اهل هنر خاصه بازیگران، تصویرشان تا ابد از طریق فیلم‌ها و سریال‌هایی که در آنها نقش آفرینی کردند و حتی برای قرون متمادی در موزه‌ها نیز نگهداری می‌شود و خواهد شد، همیشه زنده هستند.
سیاوش طهمورث: محمدعلی کشاورز مرد و بازیگری بزرگ اما بی‌حاشیه بود، کاری به کار دیگران نداشت و به کار و زندگی خود مشغول بود. محمدعلی کشاورز از پیشکسوتان ما بود. بیش از نیمی از کارهایی که محمدعلی کشاورز انجام داد بسیار عالی بودند و در عرصه فرهنگ و هنر ایران ماندگار هستند. امیدوارم ما کمتر گرفتار این مصیبت بشویم که دیگران از کنارمان بروند و از دستشان بدهیم.
ایرج راد: استاد محمدعلی کشاورز انسانی شریف بودند و ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری والایی داشتند. از مهم‌ترین خصوصیات شخصیتی ایشان صداقت و روراستی‌شان بود و هرگز ندیدم پشت سر کسی سخنی بگویند. متاسفم که که بزرگان و عزیزان فرهنگ و هنر کشورمان را یک به یک از دست می‌دهیم؛ کسانی که به سختی می‌توان جایگزینی برای آنان پیدا کرد.  
ناصر هاشمی: آقای کشاورز جزو معدود بازیگران برجسته‌ای بودند که از یک دوران سختی شروع به کار کردند و به‌مرور زمان و با عبور از مشکلات و سختی‌هایی که در این حرفه وجود داشت، به این حرفه اعتبار و آبرو دادند و به‌مرور زمان تبدیل به اسطوره شدند؛ و از این اعتباری که هنرمندانی همچون او به حرفه بازیگری دادند، ما که در نسل‌های بعدی وارد این حرفه شدیم در شرایط بهتری قرار داشتیم.
احترام برومند: مرگ، تنها داستان راست و قطعی زندگی است که برای همه ما پیش می‌آید. خوش به حال چنین انسان‌هایی که وقتی می‌روند، این همه یادگاری درخشان، این همه اثر گرانبها و این همه سخنان آموزنده از خود بر جای می‌گذارند.