تینا پاکروان، بازیگر و کارگردان: «داشتم به بازیگری فکر می‌کردم و اینکه سوپراستاری چون چارلیز ترون بازیگری برایش آن‌قدر مهم است که حاضر است برای نقشش چاق شود، زشت شود، ابرو بتراشد و تبدیل به هیولا شود‎.‎‏ او هرگز ‏زیبایی‌اش را ویترین نکرده و بازیگری‌اش را طوری اثبات کرده که هرگز به شکل عروسک به او نگاه نشود. از طرفی ‏بازیگران اینجا را می‌بینم که برخی با صورت‌های دستکاری شده خود را بیشتر شبیه مدل‌ها می‌کنند‎.‎‏ بازیگرانی که آخرین ‏مسأله‌شان نفس بازیگری است که شاید روزی عاشقش بودند.»

 سیاوش چراغی‌پور بازیگر فیلم «جهان با من برقص»:  «این فیلم مسیر پرفرازونشیبی برای دیده‌شدن پشت‌سر گذاشت. حتی من یک ‏بار به سروش صحت کارگردان این فیلم گفتم که در مدت اکران «جهان با من برقص» فقط زلزله شدید نیامد، وگرنه این فیلم دچار ‏اتفاقات مختلفی شد و از زمین و آسمان در مسیر اکران عمومی آن بلا نازل شد!» ‏

 قطب‌الدین صادقی، بازیگر و کارگردان تئاتر: «به دلیل تماشاخانه خصوصی «شانو» خیلی نگرانم. طی پنج ماه گذشته ریالی درآمد ‏نداشته‌ایم و تمامی هزینه‌های اجاره، نگهداری و کارکنان آن را از جیب پرداخت کردیم و دیگر پس‌اندازی برایمان باقی نمانده. اگر ‏شرایط کرونایی تئاتر ایران ادامه پیدا کند ورشکسته می‌شوم و مجبور خواهم بود که تماشاخانه را تعطیل کنم. مهم‌تر اینکه با ‏بازگشایی مجدد سالن‌های تئاتر هم نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آیا اعتماد مردم دوباره برخواهد گشت یا نه. آزاد کردن فعالیت‌های ‏جمعی و همزمانی آن با موج دوباره کرونا می‌تواند ضربه جبران‌ناپذیری به فرهنگ، اقتصاد، روابط اجتماعی و روانی‌مان وارد ‏کند.‏»