صدوپنجاه‌ونه‌سال پیش در چنین روزی، برابر هفتم می ‌1861 میلادی،
رابیندارانات تاگور، ادیب و فیلسوف شهیر هند در کلکته به دنیا آمد. او نخستین ادیب آسیایی است که برنده جایزه نوبل ادبیات شد. تاگور به ایران علاقه‌ای وافر داشت و دو بار به کشورمان سفر کرد، جالب این است ‌که جشن هفتادمین زادروز او هفدهم اردیبهشت ١٣١١ خورشیدی در تهران بر‌گزار شد. تاگور در جریان نخستین سفر خود به ایران که از طریق بندر بوشهر‌ به انجام رسید، در ‏مواجهه با استقبال پرشوری که از او به عمل آمد، چنین گفت: «از هنگام ورود ما، به افتخار من همه‌گونه تشریفات به عمل آمده است. من قلبا خود را شایان این همه احترام نمی‌دانم و معنای ‏آن را نمی‌فهمم. من در نظر این جمعیت بوشهری کِه هستم؟ من در کارم، در فکرم و در زندگی روزانه‌ام از جهان آنها بسیار ‏دورم. وقتی در اروپا بودم، افراد در آنجا با شعر من اندک آشنایی داشتند، می‌توانستند از روی آثار در دسترس، داوری‌ام ‏کنند. مردم اینجا هم مرا شاعر می‌دانند، اما این شناخت صرفا به نیروی تخیل است. ایرانی‌ها شوق و ذوق شعر دارند، به ‏شاعران خود به راستی دل می‌بندند و من بدون ارایه دادن چیزی به آنها از این دلبستگی سهم برده‌ام.» تاگور همچنین طی اقامت در تهران، در یک سخنرانی خطاب به حضار چنین گفت: «من ایرانی هستم و نیاکانم از این سرزمین به هندوستان مهاجرت کردند و مسرورم که به وطن اجداد خود آمده‌ام.» او در طی این سفر با اندیشمندان ایرانی به مذاکره و تبادل‌نظر پرداخت و حتی در مجلس شورای ملی نیز حضور یافت.