38سال پیش در چنین روزی، برابر سوم می 1982 میلادی، هواپیمای حامل محمدصدیق بن یحیی، وزیر خارجه الجزایر در مرز ایران و ترکیه سقوط کرد که به کشته‌شدن او و همراهانش انجامید. در پی این حادثه، از سوی دولت ایران سه‌روز عزای عمومی اعلام شد. بن یحیی به‌عنوان میانجی و برای پایان‌دادن به جنگ بین ایران و عراق عازم تهران بود که با این اتفاق مأموریتش نیمه‌کاره ماند. او یک‌سال پیش از این حادثه، همین نقش را در بحبوحه بحران تسخیر سفارت آمریکا در تهران برعهده داشت و موفقیت در حل‌وفصل مسائل که درنهایت به امضای «عهدنامه الجزایر 1981» میان ایالات متحده و ایران انجامید، امیدواری‌ها برای اثرگذاری سیاسی و درنهایت پایان‌دادن به جنگ بین دو همسایه را افزایش داده بود. اما نکته اینجا بود که علیرغم اعتماد ایران به دولت الجزایر و وزیرخارجه‌اش، رژیم بعث عراق از رویه‌ای که این کشور در پیش گرفته بود، به هیچ‌عنوان رضایت نداشت. انتظار صدام حسین حمایت بی‌قید و شرط همه اعراب از جنگی بود که او بر علیه ایران به راه انداخته بود و تلاش یک کشور عربی برای میانجیگری و پایان جنگ به این معنا بود که کشور فوق، ایران را مستحق این تجاوز نمی‌داند. تراژدی سقوط هواپیما و مرگ وزیر خارجه الجزایر که از مبارزان قدیمی و شهیر این کشور طی جنگ استقلال الجزایر به شمار می‌رفت، با پیداشدن لاشه هواپیما اما شکل تازه‌ای به خود گرفت. شواهد از هدف قرارگرفتن هواپیما حکایت داشتند و دو کشور ایران و عراق هریک دیگری را مسئول این واقعه معرفی می‌کردند. اما وقتی هیأت حقیقت‌یاب الجزایری شماره سریال موشک روسی که هواپیمای بن یحیی و 13نفر از همراهانش را هدف قرار داده بود، به اتحاد جماهیر شوروی بردند و با تهدید به قطع روابط سیاسی نام کشور خریدار موشک را خواستار شدند، حقیقت برای آنها و همه جهان روشن شد. پس از تأیید مسکو مبنی بر اینکه موشک فوق به عراق فروخته شده است، بغداد از تبلیغات خود که ایران را مقصر هدف قرارگرفتن هواپیمای بن یحیی معرفی می‌کرد، دست برداشت؛ زیرا ادامه این کار فقط خشم بیشتر مقامات الجزایری را رقم می‌زد. سال‌ها بعد از این واقعه، عبدالعزیز بوباكر، استاد دانشگاه و نویسنده خاطرات شاذلی بن جدید رئیس‌جمهوری وقت الجزایر، در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایرنا فاش کرد هنگامی که احمد طالب الابراهیمی- وزیر خارجه جدید الجزایر و جانشین بن یحیی- برای توضیح خواستن از رژیم بعث راهی بغداد شده بود، در دیدار با صدام حسین با این توجیه دیکتاتور عراق مواجه شد که آنها هواپیمای بن یحیی را با هواپیمای عبدالسلام جلود- دست راست معمر قذافی- که از قضا همان روز قصد سفر به تهران داشت، اشتباه گرفته بودند؛ ادعایی که الجزایری‌ها هیچگاه باورش نکردند.