فرهاد فخرالدینی، آهنگساز و رهبر پیشین ارکستر ملی ایران: «یکی از دستاوردهای بزرگ من در طول زندگی هنری‌ام کشف ملودی اصلی سریال امام علی(ع) از بین نوشته‌های عبدالقادر مراغه‌ای بود که به صورت ابجد بر شعر این موسیقی نوشته شده بود و ۳۰سال وقت مرا گرفت.»
محمود معتقدی، شاعر و منتقد ادبی: «نقد ادبی ما هم نقد جانداری نیست و منتقدان ما آن فضای سیال ذهنی را آن‌چنان که باید، تجربه نمی‌کنند. در نتیجه نقد ادبی به‌خصوص در حوزه نقد شعر دچار کمبودها و نقصان‌هایی است؛ به موازاتش شعرهایی که مطرح می‌شود آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرد و نشریه‌ها و روزنامه‌ها هم چندان رسالتی در این زمینه احساس نمی‌کنند، در نتیجه فضای شعر در حد خیلی میانه و اندکی پایین‌تر قرار گرفته است.»
علی جعفری پویان، نوازنده و مدرس ویولن: «اگر نهادی مانند شهرداری بتواند اسپانسر کنسرت گروه‌های موسیقی ایرانی و کلاسیک باشد، این گروه‌ها می‌توانند در روزهای عادی دارای شرایط مناسبی باشند، به شرطی که این نهاد توقع بازگشت مالی نداشته باشد؛ خیلی بی‌منت به این ارکسترها کمک کند و زنده نگه‌داشتن تفکر هنری در جامعه برای آنها اهمیت داشته باشد؛ البته زمان‌هایی بوده که مثلا فرهنگسرای بهمن ارکستری داشته که با حمایت شهرداری فعالیت می‌کرده است ولی اکنون حمایت‌ها به سمت موسیقی تفننی و افرادی که تنها موسیقی مصرفی تولید می‌کنند، رفته است. گاهی ارگانی حاضر است ۵۰میلیون به خواننده‌ای برای کنسرتی بدهد ولی اگر بخواهد ۳۰میلیون برای اجرای یک ارکستر سی‌نفره هزینه کند، راضی نیست، چراکه در ذهن او این امر مطرح می‌شود که فلان خواننده یک فرد معروف است و هزینه کردن برای او ارزش دارد.»
سجاد افشاریان، بازیگر تئاتر و نمایشنامه‌نویس: «زمانی خود من مدام پول جمع می‌کردم که بتوانم دو روزه به تهران بیایم و در بهترین حالت می‌توانستم چهار نمایش ببینم، ولی پخش تئاتر در فضای مجازی این مزیت را دارد که علاقه‌مندان در سراسر ایران می‌توانند آثار نمایشی را دنبال کنند. در این بین می‌توان نمایش‌های خوبی را که در دیگر شهرها اجرا می‌شود ضبط و پخش کرد تا ارتباط بین هنرمندان تئاتر در سراسر کشور به جریانی پویا تبدیل شود.»