[بردیا برجسته‌نژاد] مرد مرموزی که نام پروفسور را برای خود برگزیده، هشت خلافکار را که هرکدام در زمینه خاصی تخصص دارند، برای انجام بزرگ‌ترین سرقت تاریخ استخدام و برای هرکدام اسم یک شهر را به‌عنوان نام مستعار انتخاب می‌کند: توکیو، برلین، مسکو، نایروبی، ریو، دنور، هلسینکی و اوسلو. نقشه این است که این هشت‌نفر وارد بانک مرکزی اسپانیا شوند، پرسنل و مراجعان را به مدت یازده روز گروگان بگیرند و در این مدت با استفاده از تجهیزات مستقر در بانک و چاپ اسکناس، مبلغ 2.4میلیارد یورو را به سرقت ببرند. این خلاصه‌ای از داستان فصل اول سریال «خانه کاغذی» محصول کشور اسپانیاست.
«خانه کاغذی»، ساخته الکس پینا، سال 2017 در یک فصل دو بخشی از شبکه آنتنا 3 اسپانیا پخش شد و به اتمام رسید. اما جهانی‌شدن این سریال زمانی اتفاق افتاد که نتفلیکس با خرید حق پخش آن، این مجموعه را در اختیار مخاطبان خود قرار داد. با وجود اینکه «خانه کاغذی» به زبان اسپانیایی تهیه و تولید می‌شود اما استقبال بیش از حد، آن را تبدیل به پربیننده‌ترین سریال غیرانگلیسی زبان نتفلیکس کرد و همین امر باعث شد که نتفلیکس با خرید حق تولید این سریال اقدام به ساخت دنباله‌ای بر آن کند و داستان را سه‌سال بعد از سرقت از بانک مرکزی از سر بگیرد. سوژه جذاب، ریتم تند، شخصیت‌پردازی قوی و روابط پیچیده کاراکترها، استفاده از بازیگران سرشناس تلویزیون اسپانیا و غیرقابل پیش‌بینی‌بودن اتفاقات را می‌توان از عمده دلایل موفقیت این سریال برشمرد.
«خانه کاغذی» با وجود آنکه جزو سریال‌های سرگرم‌کننده به شمار می‌رود، اما در پس دیالوگ‌ها، انتقادهای ریز و درشتی را نیز به سیستم حکومتی، نظام مدیریتی، رفتار پلیس و روابط بین‌المللی دولت اسپانیا وارد می‌کند و از این‌روست که مخاطب با سارقان همراه می‌شود و پلیس را در قالب نقش منفی داستان می‌بیند. سارقان درطول این سریال از نقاب‌هایی با چهره سالوادور دالی، نقاش مشهور اسپانیایی در سبک سورئال، استفاده می‌کنند که اسپانیایی و سورئال‌بودن او می‌تواند نمادی برای کشور سازنده و خیالی‌بودن داستان آن باشد.
«خانه کاغذی» از آن دست سریال‌هایی است که می‌تواند برای ساعت‌ها شما را میخکوب پای تلویزیون بنشاند و با وجود آنکه ضعف‌های زیادی در پردازش داستان، مخصوصا در بخشی که نتفلیکس آن را ساخته است، دارد؛ اما قطعا یکی از هیجان‌انگیزترین مجموعه‌هایی است که تاکنون تماشا کرده‌اید.